در ادبیات پارسی و کتب قدیمی بخشی به نام منشآت وجود داشته است. بزرگان ایران‌زمین ازلحاظ سیاسی، اجتماعی، تاریخی و ... مکاتبشان را جمع‌آوری می‌کردند و با عناوین مختلف ذیل منشآت به چاپ می‌رساندند. در ادبیات دنیا هم مرسوم است که نامه‌ها و پیام‌های بزرگان به همسران، خانواده، دوستان و یا پیام‌های تاریخی را جمع کنند و منتشر کنند و ازاین‌دست مکتوبات بی‌شمار است.
اما در کشور ما نظارتی و شانیتی در ارسال پیام‌ها وجود ندارد. البته در زمان‌هایی نچندان دور که مسئولان کشور ما بر اساس شایستگی نه روابط انتخاب می‌شدند چنین رفتار نمی‌کردند و ملاک ارزیابی برای رویدادها داشتند و برای هر مسابقه‌ای و یا کسب رتبه پایین‌تر نسبت به گذشته پیامی ارسال نمی‌کردند. در سراسر دنیا نیز وضع چنین است.
المپیک پاریس بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان در چهار سال اخیر را مشاهده کنید. کجا دیدیم بایدن، مکرون،اردوغان یا روسای جمهور دیگر کشورها برای هر مدال یا شکست پیام بدهند؟ در عوض ادمین شبکه ایکس (توییتر) رئیس‌جمهور جدید ایران برای هر مدال، پیامی جداگانه منتشر می‌کرد. هیچ روحی هم در پیام‌ها وجود نداشت و تنها اسم ورزشکار بود و رنگ مدال و تشکر. این‌گونه پیام‌ها که ماندگار نمی‌شوند. البته آقای پزشکیان در ابتدا روزهای ریاست بودند و شاید مشاور ورزشی انتخاب نکرده بودند که این‌گونه از جانب ایشان سیل پیام‌ها ارسال می‌شد.
اما به پیام‌های وزیر ورزش بنگرید. کدام پیام دارای روح و ادبیات منحصربه‌فرد است. گویی کسی را منصوب کرده‌اند تا چند پیام تبریک آماده کند و تنها در رویدادهای مختلف جای خالی را با اسم فدراسیون پر کنند و انتشار دهند. کاری نداشته‌اند که به‌عنوان‌مثال این ورزشکار پیشتر طلا گرفته ولی در این دوره برنز گرفته و در اصل پس رفت کرده است اما پیام تبریک را می‌دهند. یا نمونه‌های مختلف که نمی‌خواهیم نامی از فدراسیون یا ورزشکار مربوطه ببریم. کافی است شما به پیام ها بنگرید و آنگاه نام ورزشکار یا رشته ورزشی را به دلبخواه عوض کنید، هیچ خللی در پیام رخ نمی دهد.
اما در مقابل، رهبری جمهوری اسلامی ایران همواره پیام‌هایشان از جانب خودشان منتشر می‌شود و حتی اگر در حد یک الی دو جمله باشد. پیام‌هایی که بیانگر شناخت و در راستای تشویق و انگیزه منتشر می‌شود و هیچ‌گاه مثل قبلی و یا کلیشه‌ای نیست. این مسئله نشان می‌دهد که ایشان شناخت کاملی به امور دارند اما در مقامات عالی ورزش چنین مسئله‌ای را مشاهده نمی‌کنیم و پیام‌ها تهی از معنا و ارزش رویداد می‌باشند.
آقایان یا درک لازم از ورزش و رویدادهای ورزشی ندارند و یا اینکه به دنبال نشان دادن خود و ایفای سهم و نقش در رویدادها می‌باشند. امیدواریم مشاوران رسانه‌ای مقامات ورزش با اطلاعات بیشتری پیام‌ها را نشر دهند. در ورزش بین‌المللی و جهانی رویدادهای مختلفی برگزار می‌شود اما در هر رشته یک الی دو رویداد در یک دوره اهمیت دارد که امیدواریم مقامات ورزش فریب هر مسابقه و روسای فدراسیون ها را نخورند.
مشاهده کرده‌ایم که در یک رشته توپ و تور ده‌ها رویداد مهم را قهرمان می‌شدند و همیشه سخن از پیشرفت بود اما دربازی‌های آسیایی هم موفق به حضور در جمع چهار تیم نشدند، در جهانی و المپیک هم که بماند. از این نمونه ها بسیار است که زین پس با ذکر مثال بدان ها خواهیم پرداخت.
حسین محمدی