اگر کار بر اصول و بنیادهای صحیح بگردد عوامل اجرایی حتی در بالاترین سطح باید خود را مقید به اجرای سند بالادستی بدانند، اما وقتی کار باری به هر جهت است وضعیت همین می‌شود که می‌بینیم و شاهد نوعی بی‌دولتی در ورزش هستیم.
در دولت قبل حمید سجادی به‌عنوان وزیر ورزش بدون آنکه توضیح بدهد چرا دست به تأسیس سه فدراسیون جدید زد آن‌هم در شرایطی که به نظر می‌رسید برخی از فدراسیون‌های موجود هم زیادی هستند و باید تبدیل به انجمن شوند. در همان دولت وزیر بعدی یعنی کیومرث هاشمی آن سه فدراسیون را منحل می‌کند تا نشان دهد اساساً دولت هیچ برنامه‌ای برای ورزش ندارد و این افراد هستند که باید با ابتکار و سلیقه خود گرداننده امور باشند. حالا در دولت جدید در میان انبوه مشکلات ورزش وزیر ورزش و جوانان که هنوز روشن نکرده‌اند قصد چه‌کاری دارند و به‌جز چند خط‌ونشان کشیدن از ایشان چیزی ندیده‌ایم، فدراسیون قایقرانی را تبدیل به سه فدراسیون کردند. یعنی آنکه هیچ‌کدام از وزرای سابق پی به اهمیت این موضوع نبرده‌اند و این‌یکی از کارهای مهمی است که باید انجام می‌شد. ایشان حتی اندیشه نکرده‌اند که با این کار خود را در مظان اتهام قرار می‌دهند که دلیل این عمل بازمی‌گردد به برخی اختلافات قدیمی.
راستی مهم‌ترین مسئله ورزش تبدیل قایقرانی به سه فدراسیون بود؟ ما مسائل اساسی‌تری نداریم؟ ایشان حتی هیچ تغییری در بافت مدیران وزارتخانه نداده‌اند و یا احکام همین مدیران را تأیید نکرده‌اند.
البته کار دیگری هم کرده‌اند و آن‌هم سر زدن مرتب به فدراسیون کشتی است که دلیل آن را اهل نظر به‌خوبی می‌دانند. آن‌هم در شرایطی که هیچ احوالی از فدراسیون تکواندو که با چهار ورزشکار چهار مدال آورده نپرسیده‌اند.
به نظر می‌رسد هنوز جناب دنیامالی در حال و هوای شهرداری و سیاست هستند و ذهن خود را با ورزش تطبیق نداده‌اند وگرنه اهالی ورزش به‌خوبی در خاطر دارند خدمات بسیار مفید ایشان را به قایقرانی در هنگامی‌که ریاست آن را بر عهده داشتند.
امیدواریم آقای دنیا مالی به همان دنیامالی زمان ورزش بازگردند و منش و روش و گفتاری ورزشی را در پی گیرند که اگر چنین کنند بی‌تردید منشأ خدمات بسیاری خواهند شد و اگر خدایی ناکرده اسیر توهم دانای کل شوند به آن خاطرات شیرین هم آسیب خواهند زد. باشد که نگاه و توجه وزیر جدید معطوف مسائل اصلی ورزش شود.
غلامحسین شعبانی