محمد شروین اسبقیان در حاشیه مجمع عمومی سالیانه فدراسیون جانبازان و توانیابان گفته است: «دوره بعدی بازیهای پارالمپیک برای ما بسیار اهمیت دارد، چون در لس‌آنجلس برگزار میشود و باید سرود ایران نواخته شود و پرچم کشورمان بالا برود. این اراده در بین ورزشکاران جانباز و توان یاب وجود دارد. ما باید آمریکا را در ورزش تحقیر کنیم، همان‌طور که در حوزه‌های دیگر این کار را کرده‌ایم. قدم اول بازیهای پارا آسیایی ناگویا است و قدم بعدی در پارالمپیک لس‌آنجلس خواهد بود». بیان این کلمات نشان می دهد چقدر این سخنان از قافله ورزش و منشور المپیک به دور است.
از فردی که معاونت قهرمانی و فرهنگی را توأمان اداره کرده و سال‌هاست در بخش‌های مختلف ورزش حضورداشته است، انتظار نمی رفت تا ورزش را میدانی برای تحقیر کشوری دیگر بپندارد. آیا آقای اسبقیان آگاه است که این جمله می‌تواند معکوس هم بشود و ورزشکاری از کشورمان در المپیک یا پارالمپیک لس‌آنجلس شکست بخورد تحقیر شده تلقی شود؟
ای‌کاش آقای اسبقیان که خود روزی ورزشکار بوده و در سمت های مختلفی در ورزش کشور حضور داشته اند تأمل بیشتری در سخنان خود می کردند.
نکته جالب دیگر این است که روز گذشته کمیته ملی المپیک نخستین همایش صلح و ورزش را برگزار کرده و کارشناسان مختلفی در زمینه ارتباط صلح و ورزش سخن گفتند. انگاه امروز مدیری چنین واکنش نشان می دهد که ببینیم که چه مقدار با ارزش های اصلی ورزش فاصله داریم.
مدیران ما باید به گونه ای سخن بگویند که اگر به المپیک 2028 لس آنجلس می‌روند به‌جای تحقیر میزبان و دیگر کشورها ارزش‌های ملی و اجتماعی، فرهنگ کلی ایرانی- اسلامی و توان و ظرفیت ورزش کشورمان را نه برای تضعیف دیگری بلکه به عنوان کاروانی شایسته ارائه کنند تا همه علاقه مندان به ورزش به خصوص مردم کشورمان مشاهده کنند که ورزش میدان دوستی ها و رفاقت هاست. ورزشکارانی که اعزام می شوند ببرند یا ببازند عزیز هستند، ایران ظرفیت های بالایی در تمامی عرصه ها دارد و نیازی نداریم که کسی را تحقیر و یا عقده گشایی کنیم اگر به مردم و توان مردمان اتکا کنیم.