فدراسیون‌های توپ و تور کشورمان پیش از حضور در المپیک نمره منفی گرفتند و حتی موفق نشدند تا سهمیه حضور در پاریس 2024 را کسب کنند. بسکتبال، والیبال و هندبال ازجمله فدراسیون‌هایی هستند که بیشترین بودجه را در میان فدراسیون‌های ورزشی دریافت می‌کنند. در طی سال تماماً خبر از حضور موفق خود در رویدادهای بین‌المللی را منتشر می‌کنند اما موفق به کسب سهمیه المپیک هم نمی‌شوند. ضعف در این سه فدراسیون به‌خوبی مشهود است. مدیریت ناکارآمد، کادرفنی، نبود پشتوانه در رده‌های سنی بالا و بسیاری دلیل دیگر وجود داشته که فدراسیون‌های توپ و توری کشور در پاریس 2024 حضور نداشته باشند.
ورزش هم مانند کِشتی ویلیام شِد است. تا زمانی که به المپیک‌ها نزدیک نشویم خبری از ناکامی نیست اما در چنین آوردگاه‌های بزرگی است که متوجه می‌شویم کدام فدراسیون‌های موفق بوده‌اند و کدام‌یک نقشی در افتخارآفرینی ورزش ندارند.
در سال‌های اخیر هندبال و بسکتبال و والیبال رو به افول از لحاظ بودجه‌ای جزو سرآمدها بوده‌اند. مجوز مربی خارجی، تجهیزات ورزشی و پشتیبان‌های خوبی هم دریافت کرده‌اند و از پوشش خبری و پخش تلویزیونی نیز برخوردار بوده‌اند اما جلوه این‌همه امکانات و بودجه را دریافت نمی کنیم.
فدراسیون‌های درجه دومی هم در حوزه توپ و تور همچون رشته تنیس هستند که علیرغم اینکه درگذشته افتخاراتی داشته‌اند، اکنون به فدراسیون‌هایی ناچیز تبدیل‌شده و حتی شانسی هم برای المپیکی شدنشان وجود ندارد. البته در مطلبی جداگانه به این فدراسیون‌ها خواهیم پرداخت.
فدراسیون‌های توپ و تور در دوره اخیر برخی محدودیت‌ها را بهانه کردند و نبودنشان نیز به فراموشی سپرده‌شده است. این فدراسیون‌ها در طی سال و روزمرگی ورزش است که خود را موفق نشان می‌دهند و در بزنگاه‌های ورزشی محو می‌شوند و اثری ازشان نیست.
المپیک سنجشی برای موفقیت و ناکامی ورزش کشور ما بود. افق‌های جدیدی را نیز پیش روی ورزش کشور قرار داده است. اگر مسئولان ورزش بازهم بخواهند با سهل‌انگاری در مقابل این سه فدراسیون برخورد کنند در لس انجلس هم خبری از هندبال، بسکتبال و والیبال نخواهد بود. موفقیت فدراسیون‌ها در چهار سال آتی مشخص می‌شود و پیش از آن‌که دیر شود و سهمیه‌ها باطل شود باید عملکرد این فدراسیون‌ها را موردسنجش قرار داد و امیدواریم در لس انجلس شاهد ضعف و غیبت این فدراسیون‌های متمول نباشیم.
حسین محمدی