با وجود اینکه شمشیربازی کشورمان در بخش انفرادی نمایش خوبی از خود بر جای نگذاشت. اما با درخشش در بخش تیمی و پیروزی در مقابل تیم قدرتمند آمریکا و علی رغم شکست در مقابل مجارستان با ژیلاگی افسانه ای و فرانسه میزبان مردم را خشنود و راضی کردند. سوای عملکرد خوب در بخش تیمی، شمشیربازان با توجه به ویژگی های فردیشان جزو محبوب ترین ها بشمار می روند. خصوصا علی پاکدامن با توجه به اخلاق و رفتاری که در طی این سال ها داشته است.
سوای نتیجه شمشیربازان، نکته قابل توجه حضور آقای پورسلمان و نشستن در کنار پیمان فخری سرمربی تیم ملی بود. در نمایشگرها دیدیم که پورسلمان بیشتر از فخری واکنش نشان می دهد. اگر مخاطبان در طی این سال ها فخری را کنار تیم ملی ندیده بودند، تصور میشد پورسلمان سرمربی است و فخری عضو کادر فنی. حتی دیدیم که گاهی فخری رای داوران را می پذیرفت اما پورسلمان درخواست بررسی مجدد می کرد.
پورسلمان به عنوان رئیس فدراسیون شمشیربازی چه سابقه ای در مربیگیری یا رشد یک ورزشکار در حد تیم ملی داشته که چنین نمایشی را در جایی مثل المپیک پاریس به نمایش می گذارد؟
اگر قرار باشد روسای فدراسیون در کنار تیم های ملی ظاهر شوند، طبیعتا علیرضا دبیر، هادی ساعی، سجاد انوشیروانی و دیگران که مدال المپیک دارند، قدمت بالایی در رشته هایشان داشته اند محق تر خواهند بود. امیدواریم این رفتار در مسابقات آتی اصلاح گردد.
نکته دیگر حضور کوتاه مدت فخری در تیم ملی هم نتوانست راه به جایی ببرد و پس از آنکه المپیک توکیو و انتخابات کمیته ملی المپیک برگزار شد، از تیم ملی خداحافظی کرد و به آمریکا رفت. اما یک ماه مانده به المپیک به ایران آمد و سرمربیگری تیم ملی را عهده دار شد. شمشیربازی در پاریس 2024 مدال نگرفت اما رضایت مردم را کسب کرد.
ورزش روز دنیا اصول و تخصص را طلب می کند. تجهیزات مناسب، تدارکات لازم و مسابقات متعدد بین المللی که ورزشکار را آماده کند. اگر پورسلمان به امورات ریاست فدراسیونی خود بیشتر می پرداخت و چند سرمربی را عوض نمی کرد و حواشی را از تیم ملی دور می کرد و یک ماه مانده به المپیک به یاد سرمربی تیم ملی تیمش نمی افتاد، شاید شمیشربازی نخستین مدال المپیک خود را دریافت کرده بود.
حسین محمدی