برای این منظور، یازده ورزشکار زن و ۲۹ نفر مرد ضمن کسب سهمیه المپیک حضور خود در بزرگترین میدان ورزشی چهار سال اخیر را هموار کردند. مطابق معمول، بیشترین سهمیه ورزشکاران اعزامی متعلق به تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی است. جایی که یازده ورزشکار شاخص کشتی برای کسب افتخار و دستیابی به ارزشمندترین مدال دوران قهرمانی خود تا پای جان مبارزه خواهند کرد.
بدیهی است مطابق تمام المپیک ها مردم ایران بیشترین انتظار و توقع جهت کسب مدال را از کشتی دارند. این مهم خصوصا در المپیک پیش رو، بیش از هر زمان دیگری قابل تحقق خواهد بود. ممانعت کمیته بین المللی المپیک از حضور کشتی گیران روسیه به عنوان قدرت اول این رشته در بازی های المپیک ۲۰۲۴ و دست رد به سینه قهرمانان کشور بلاروس متحد این کشور، بهترین فرصت را در اختیار ما گذاشته تا درخشان ترین عملکرد را در فرانسه داشته باشیم.
روس ها به عنوان رقیب اصلی ما همواره مانع اصلی کسب مدال های مرغوب توسط قهرمانان ما بوده اند این امر خصوصا در کشتی آزاد مصداق عینی داشته و ملی پوشان ما سخت ترین مبارزات را با روس ها برگزار کرده اند. سوی دیگر ماجرا ترکیب قدرتمند تیم ملی کشتی آزاد کشورمان است که به جز امیر علی آذر پیرار دیگر نفرات ما را چهره های باتجربه و عنواندار جهان و المپیک تشکیل می دهند. در این میان حسن یزدانی و امیرحسین زارع عناوین برتر جهان و المپیک را در ویترین افتخارات خود جای داده اند.
یونس امامی و رحمان عموزاد هم از جمله عنوانداران جهان هستند بنابراین انتظار کسب مدال آن هم از نوع مرغوب توسط آزادکاران کشورمان در غیاب روس ها،انتظار بیهوده نیست. این وضعیت در کشتی فرنگی هم کم و بیش جاریست با این تفاوت که طی سال های اخیر اقتدار روس ها در این رشته توسط دلاور مردان ایران، تک ستاره هایی از کشور های اروپایی، کوبا، ارمنستان و فرنگی کاران ترکیه و آذربایجان به چالش کشیده شده است. بر همین اساس، انتظار می رود تیم کامل کشتی فرنگی ما خصوصا در اوزان ۹۷ و ۱۳۰ کیلو گرم که عنواندارانی چون محمد هادی ساروی و امین میرزا زاده حضور دارند به مدال و افتخار دست پیدا کند.
ساروی مدال برنز المپیک توکیو، طلای جهانی ۲۰۲۱ اسلو و دو برنز سال های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ بلگراد را در کارنامه افتخارات خود دارد و امین میرزازاده نیز مقتدرانه طلا و نقره مسابقات جهانی ۲۰۲۳ و ۲۰۲۲ بلگراد را کسب کرده است ضمن اینکه نمی توان از کنار نام چهره های با انگیزه و جویای نامی چون مهدی محسن نژاد، سعید اسماعیلی،امین کاویان نژاد و علیرضا مهمدی به سادگی گذشت. آنان در حالی پیراهن تیم ملی ایران را برتن کرده اند که قبلا نامداران کشورمان در همین اوزان به مدال های رنگارنگ جهان و المپیک دست یافته اند. به این موارد باید جوایز قابل توجه تعیین شده را هم اضافه کرد که می تواند در انگیزه ملی پوشان جهت دستیابی به مدال تاثیر گذار باشد.
حاصل کلام اینکه اگر قرار باشد تیم های کشتی کشورمان با وجود غیبت روس ها و اقتدار و توانمندی که نزد تک تک آنها وجود دارد نتایج درخشانی کسب نکنند آنگاه باید مشکل را جای دیگر جستجو کرد. جایی که تصمیم گیران و تصمیم سازان پشت درهای بسته، بدون مشورت با بزرگان و کارشناسان می برند و می دوزند. بودجه، امکانات و اختیار تام داشته اند و کسی نبوده تا در کارشان دخالت کند. در صورتی که انتظارات برآورده نشود تقصیری متوجه هیچکس جز مسئولین فدراسیون و کادرهای فنی نخواهد بود زیرا مقدرات ورزش اول طی چند سال گذشته در دایره محدود خودی ها منحصر و الباقی بزرگان و نامداران کشتی به حاشیه رانده شدند.
این نکات یاد آوری می شود تا بعدها دوستان عذر به خاطر کمبودها، دخالت های بی جا و مواردی از این دست بهانه تراشی نکنند. البته امیدواریم و آرزو می کنیم کشتی گیران کشورمان مطابق انتظارات معمول یکی از بهترین نتایج را در المپیک پاریس رقم بزنند. هر چند ممکن است مسئولین فدراسیون در باد این پیروزی دیوار فاصله بین خود و جامعه کشتی را بلندتر و بیش از پیش بر سیاست ها تک بعدی و آمرانه خویش پای فشارند.
به قلم محمدرضا کاظمی