نخستین حضور المپیکی نمایندگان تنیس روی میز کشورمان در المپیک به بارسلون 1992 و وایلد کارت ابراهیم علیدخت باز می گردد. پس از آن راه برای نمایندگان این رشته گشوده شد و مجید احتشام زاده (2000 سیدنی)، محمدرضا اخلاق پسند(2004 آتن)، افشین نوروزی(پکن2008) نوشاد عالمیان و ندا شهسواری(2012لندن)، نیما و نوشاد عالمیان و ندا شهسواری(2016ریو)، نیما عالمیان(2020 توکیو) و نیما و نوشاد عالمیان و ندا شهسواری(2024 پاریس) روانه المپیک شدند.
استمرار حضور برادران عالمیان و ندا شهسواری طی 22 سال و تجربه 3 المپیک می تواند بیم و امیدهایی را برای ما زنده کند. اینکه این سه ورزشکار در پاریس سومین حضور خود را تجربه می کنند می تواند مزیت و برتری این ورزشکاران باشد؛ چراکه پیشتر حضور در مهمترین آوردگاه بین المللی ورزش را تجربه کرده اند و فشار کمتری را متحمل خواهند شد. از طرفی به این نگرانی دامن می زند که از سال 2012 به این سو چهره جدیدی از طرف فدراسیون تنیس روی میز برای المپیک معرفی نشده است.
همچنین کسب سه مدال انفرادی تنیس روی میز مردان در بازی های آسیایی اخیر موجب شده تا نگاه جدیدی به این رشته ایجاد شود. پس از وایلد کارت علیدخت، کسب سهمیه نوشاد عالمیان در رنکینگ جهانی نیز برای نخستین مرتبه اتفاق افتاده است. ندا شهسواری نیز پس از سه دوره حضور در المپیک علاوه بر اینکه یکی از بانوان رکوردار حضور در المپیک ایران محسوب می شود، سومین بانوی پرچمدار کاروان ورزشی ایران در المپیک نیز به شمار می رود.
ناگفته نماند که ورزشکارانی همچون امیرحسین هدایی و مهشید اشتری و شیما صفایی و ... نیز از چهره های آینده دار تنیس روی میز در سال های آینده خواهند بود و عملکرد نوجوانان و جوانان تنیس روی میز در رده پایه همچون شمس، فرجی و ... نیز امید به آینده را نسبت به این رشته زنده نگاه می دارد.
اما می بایست برای آینده روندی شکل بگیرد تا چهره های جدید هم امکان حضور در المپیک را تجربه کنند، هرچند تنیس روی میز از جمله ورزش هایی است که سن پایین تنها کفایت نمی کند و ورزشکاران مسن تری هم هستند که در این رشته حضور پیدا می کنند اما پشتوانه سازی در تیم ملی امری حیاتی خواهد بود.
نوشاد عالمیان علاوه بر کسب مدال ها و افتخارات ارزشمند، نخستین پیروزی تنیس روی میز را در المپیک لندن رقم زد و به جمع 32 نفر برتر راه پیدا کرد و در آنجا در مقابل تیموبول سرشناس در یک بازی جذاب شکست خورد و از دور رقابت ها کنار رفت. همچنین در المپیک ریو 2016 در اتفاقی نادر به دلیل مسائل پروازی، سیما لیموچی مربی بانوان پس از حذف ندا شهسواری در المپیک به محل برگزاری رقابت ها رسید تا تجربه شهسواری بدون مربی نیز شکل بگیرد. اما در آخرین المپیک، توکیو2022 انتظارات آنگونه که باید شکل نگرفت و عدم تمرکز نماینده کشورمان موجب شد بازی به حاشیه کشیده شود و نیما عالمیان به راحتی از دور رقابت ها کنار برود.
اکنون پاریس 2024 و دنیایی از فرصت پیش روی سه نماینده شایسته تنیس روی میز کشورمان قرار دار. امیدواریم روند رو به رشد این رشته در این المپیک ادامه داشته باشد. نباید انتظار مدال از این تیم را داشته باشیم اما ورزش غیر قالب پیش بینی است و همین که نمایندگان کشورمان بتوانند بهترین خود را به نمایش درآورند می توانند خاطرات و موفقیت های مثبتی را پدید آورند.
حسین محمدی