به گزارش منهای فوتبال و به نقل از اینساید د گیمز، پیر دو کوبرتن که در 1 ژانویه 1863 در پایتخت فرانسه متولد و به عنوان خالق بازی های المپیک مدرن در تاریخ ثبت شد. او در یک خانواده اصیل متولد شد - پدربزرگش اولین بارون دو کوبرتن بود - قبل از شروع حرفه نظامی در آکادمی نظامی سنت سیر که توسط ناپلئون بناپارت تأسیس شده بود، در مدرسه یسوعی در خیابان مادرید در پاریس تحصیل کرد. علاقه او به ورزش با بهبود سیستم آموزشی فرانسه، با هدف "بازسازی نژاد فرانسوی از طریق تربیت مجدد فیزیکی و اخلاقی نخبگان آینده کشور" مرتبط بود. او از بازی های المپیک باستانی الهام گرفت که هر چهار سال یک بار در مکان مقدس المپیا در غرب پلوپونز به افتخار زئوس، خدای برتر دین یونان برگزار می شد. بازی‌های باستانی که بین سال‌های 776 قبل از میلاد و 393 پس از میلاد برگزار می‌شد، رقبا و تماشاگران را از سراسر یونان و فراتر از آن به خود جذب می‌کرد (تا زمانی که آنها شهروند بودند، دسته‌ای که در آن زمان برای نخبگان اختصاص داشت). این مهم ترین رویداد فرهنگی در یونان باستان بود و 293 المپیاد متوالی را در بر گرفت. این بازی ها در دنیای باستان آنقدر اهمیت داشتند که حتی به عنوان مبنای تقویم نیز مورد استفاده قرار می گرفتند. این مرد فرانسوی، یک مربی و ورزشکار (او در تیراندازی با تپانچه عالی بود)، از مدارس و مسابقات انگلیسی که در نیمه دوم قرن نوزدهم برگزار شد الهام گرفت تا آموزه های یونان باستان را در خود جای دهد. وی همچنین به بازی های المپیک دهکده قرون وسطایی Much Wenlock در شروپشایر (بین غرب انگلستان و ولز) توجه کرد، جایی که یک پزشک محلی به نام ویلیام پنی بروکس شعله المپیک را در سال 1850 با هدف قرن نوزدهم "ترویج اخلاقیات"، بهبود جسمی و فکری ساکنان روستا و ناحیه ونلاک، به ویژه طبقات کارگری" را احیا کرد. این الهام‌بخش بریتانیایی که «انجمن المپیک ونلاک» را تأسیس کرد، توسط بارون فرانسوی برای ایجاد بازی‌های المپیک مدرن پذیرفته شد. او که به دلیل تعهدش به استفاده از ورزش برای ترویج صلح و همکاری بین‌المللی تجلیل شد، با رویای نه تنها پایه‌گذاری، بلکه برپایی بازی‌های المپیک واقعی که در طول زمان پایدار می‌ماند، آغاز کرد. البته او این کار را مطابق با هنجارهای فرهنگی آن زمان انجام می داد که در آن زنان عموماً در حاشیه بودند (حتی در بین خود زنان) و ورزش جدا نگه داشته می شد. سال‌ها بعد، او به‌خاطر جنس‌پرستی، زن‌ستیز بودن، یک اسنوب طبقاتی و حتی حامی استعمار و در عین حال جانبداری از رژیم نازی مورد انتقاد قرار گرفت.
دافنه بولز، مورخ ورزش در دانشگاه روئن، پس از سمیناری اخیر در پاریس گفت: «او جنبش را ایجاد کرد، ایده داشت، او پایه‌ها را گذاشت. این مورخ افزود: "از این نظر، او هرگز به طور کامل فراموش نخواهد شد. اما او مرد زمان خود بود که با ارزش‌های معاصر فرانسه و ارزش‌های امروز کمیته بین‌المللی المپیک ترویج می‌کرد. این سؤال که وقتی فرانسه در ماه آینده اولین بازی های المپیک خود را پس از 100 سال برگزار می کند - آخرین بازی های پاریس در سال های 1900 و 1924 در زمان کوبرتن بود، چقدر باید به او شهرت داد - یک معضل بزرگ در میان هموطنان او ایجاد کرده است. برخی او را تصدیق می کنند، در حالی که برخی دیگر از او انتقاد می کنند که چرا نزدیک به 130 سال پیش آنطور که امروز قضاوت می شود فکر نکرده است. این مورد تونی استنگوئه، رئیس کمیته سازماندهی المپیک و پارالمپیک پاریس 2024 است که گفت: "پاریس میزبان سومین بازی خود خواهد بود و ما می دانیم که چه چیزی به بارون مدیون هستیم. اگر اینجا هستیم، به لطف اوست." . با این حال، فرانسه و برگزارکنندگان پاریس 2024 مراقب بودند که نامی از Coubertin نداشته باشند. او در روایت رسمی بازی ها حضور ندارد و به غیر از یک مرکز ورزشی شهرداری در جنوب غربی پایتخت که به عنوان پایگاه تمرینی استفاده می شود، استادیوم بزرگی در پاریس به نام او وجود ندارد. وزیر ورزش آملی اوده کاسترا نیز به نظر می رسد که این موضوع را نادیده می گیرد، زیرا دولت فرانسه در بلاتکلیفی غرق شده است. دایان د ناواسل، نوه بزرگ او در مصاحبه ای از طرف خانواده گفت: «پاریس 2024 کار زیادی در مورد پیر دو کوبرتن انجام نداده است، نه برای قدردانی و نه برای افزایش آگاهی". درست است که بسیاری از اظهارات یا مقالات نوشته شده توسط او حداقل بحث برانگیز بود، به خصوص وقتی که در پارامترهای امروزی دیده می شد. در واقع، تنها نسل اول حقوق بشر (حقوق مدنی و سیاسی، محدود به مردان) در اوج نفوذ فکری او در دنیای المپیک وجود داشت. نسل دوم چندین دهه بعد با مبارزات کارگری آمد و نسل سوم و چهارم به قرن بیستم رسید.