سید محمد پولادگر به عنوان یکی از قدیمی ترین مدیران حال حاضر کشور با توجه به سابقه حضور در راس فدراسیون تکواندو و آشنایی کامل با ورزش، همیشه سخن کم می گوید و به ندرت مصاحبه می کند. پولادگر به خوبی می داند که ضرر مصاحبه بیشتر از فواید آن است.
وی چه در زمانی که در فدراسیون مشغول بود و یا اکنون که در معاونت قهرمانی وزارت ورزش حضور دارد، نسبت به همتایان خود کمتر سخن می گوید. شاید یکی از رمزهای ماندگاری و حتی موفقیت پولادگر را بتوان در ارزشمند بودن سکوت نزد او دانست.
برخی از مدیران ورزش کشور بیشتر از آنکه به دنبال فعالیت باشند تا باری از روی دوش آن بردارند، تنها به دنبال عکس و مصاحبه می باشند. در بیشتر گفتگوها هم صحبت هایی می کنند که عواقب ناگواری برای رشته های ورزشی پدید می آورند. عموما مدیران اگر بتوانند مدیریتی بر صحبت کردن و حضور خود در مکان های مختلف داشته باشند، موفقیت بیشتری را کسب می کنند.
در شرایط کنونی حاکم بر ورزش که بخشی از فدراسیون های ورزشی منتظر تعیین و تکلیف می باشند و هنوز زمانی برای انتخاباتشان اعلام نشده است، تیم های استقلال و پرسپولیس در بی ثباتی و حذف از آسیا بسر می برند و شرایط خصوصی سازیشان در ابهام است، مدیران بسیاری می خواهند خود را در ورزش حفظ کنند و بسیاری عزم ورود به این حوزه را دارند، پولادگر بر موضع پیشین خود تاکید دارد. اگرچه بسیاری منتظر واکنش و اقدامی در این شرایط نا به سامان می باشند.
امیدواریم هر چه زودتر دیگر مدیران ورزش کشور نیز غنیمتی به نام سکوت و خاموشی را درک کنند. اگر نمی توانند کمکی به رشته های مختلف ورزش انجام دهند، حداقل باری بر دوششان اضافه نکنند و سکوت پیشه سازند.
به قلم حسین محمدی