اتحادیه جهانی کشتی در راستا.ی رونق بخشیدن به کشتی دنیا به واسطه وقفه طولانی مدت که براثر کرونا حاصل شد، مسابقات جهانی بعد از المپیک امسال را در ۱۰ وزن برگزار خواهد کرد.در جهانی نروژ نیز مانند اغلب دوره های پس از المپیک، شاهد دگرگونی در ترکیب تیم های شاخص کشتی جهان خواهیم بود. قهرمانانی که به دلیل ناکامی، افزایش سن، نیاز به استراحت، لزوم جوانگرایی و مواردی از این دست از گردونه مسابقات کنار مانده اند. تردیدی نیست در غیاب آنان، شاهد تولد ستاره های تازه ای در آسمان کشتی دنیا خواهیم بود. با این وجود علاقه مندان به این ورزش همچنان می توانند از رویارویی نامدارانی که در صحنه مسابقات حضور دارند لذت ببرند. کشتی حسن یزدانی و دیوید تیلور، مبارزه رشید سعدالله یف و کایل اسنایدر، جی دن کاکس و کامران قاسمپور و بسیاری دیگر از مبارزات هر دو رشته آزاد و فرنگی جذابیت های سمعی و بصری فراوانی را به همراه خواهد داشت. دیدارهایی که برخی از آنها جنبه انتقامی دارد و برخی دیگر، تحکیم موقعیت قهرمانان شاخص را به همراه خواهد داشت.
رقابت تیم ها برای کسب قهرمانی
در حال حاضر،سه کشور ایران، آمریکا و روسیه قطب های اصلی کشتی جهان محسوب می شوند. با این تفاوت که آمریکایی ها در کشتی فرنگی حرف زیادی برای گفتن ندارند اما در کشتی آزاد به عنوان مدعی تمام عیار قهرمانی جهان در صحنه حضور پیدا می کنند. روس ها اما چون همیشه، در هر دو رشته ادعای قهرمانی دارند. هرچند همانند تیم ما با تغییراتی پای در آوردگاه جهانی نروژ گذاشته اند. در این میان، فرنگی کاران ما اگر از اعتماد به نفس و آمادگی روحی و روانی بالا برخوردار باشند امکان دست یابی به سکوی اول جهانی را پیدا خواهند کرد، به شرطی که بتوانیم از پس روس ها برآییم. روس هایی که دوست ندارند به همین سادگی عنوان قهرمانی خود را از دست بدهند و یقینا برای تجدید قهرمانی تا پای جان مبارزه می کنند. از سوی دیگر نقش تک ستاره های اروپایی کشتی فرنگی را نمی توان نادیده انگاشت. قهرمانان توانمندی که به راحتی مغلوب نمی شوند و تا واپسین لحظه برای رسیدن به موفقیت ایستادگی می کنند. اروپایی ها خصوصا فرنگی کاران کشورهای اسکاندیناوی، مجارستان، آلمان، بلغارستان حرف های زیادی برای گفتن دارند. برخورد کشورهای مدعی قهرمانی جهان با هر کدام‌از تک ستاره های اروپایی می تواند معادلات را بر هم زند. از طرف دیگر نباید فرنگی کاران کشورهایی چون ارمنستان، گرجستان، جمهوری آذربایجان و ترکیه را نادیده گرفت. آنها همواره نشان داده اند به راحتی تسلیم نمی شوند و غلبه بر کشتی گیران این کشورها به راحتی حاصل نمی شود. با این وصف محمد بنا مربی سرد و گرم چشیده ای است که بسختی مرعوب حریفان می شود. او در المپیک توکیو با کسب یک مدال طلای محمدرضا گرایی و برنز محمد هادی ساروی نتیجه بهتری نسبت به کشتی آزاد به دست آورد به همین دلیل انتظار می رود در میدان جهانی نروژ نیز با موفقیت به کار خود پایان دهد. هر چند در کشتی نمی توان پیشاپیش از پیروزی یا موفقیت سخن به میان آورد.
کشتی آزاد زیر ذره بین منتقدان
ناکامی آزادکاران در بازی های المپیک منجر به برکناری غلامرضا محمدی از سرمربیگری تیم ملی شد. پرونده کشتی آزاد در ژاپن با نقره حسن یزدانی و برنز امیرحسین زارع بسته شد تا کشتی آزاد ایران با حسرت کسب مدال طلا به وطن بازگردد. علیرضا دبیر پس از کنار گذاشتن محمدی، یار غار و رفیق دیرین خود یعنی پژمان درستکار را به عنوان سرمربی تیم ملی معرفی کرد. فردی که سال گذاشته از هدایت تیم ملی جوانان سرباز رد و راهی آمریکا شد تا به زندگی خود برسد اما دبیر بعد از المپیک او را فراخواند زیرا گمان می کند پژمان درستکار بهترین مربی حال حاضر کشتی در کشور است. اگر غیر از این بود عنان تیم ملی بزرگسالان را به دست او نمی سپرد. فردی که تاکنون در هیچ مقطعی نفر اول نبوده با این وجود رییس فدراسیون اعتقاد زیادی به وی دارد. درستکار کوتاه زمانی است که هدایت تیم بزرگسالان را در دست گرفته، یقینا در صورت ناکامی، ملازمین فدراسیون این ناکامی را به هر طریق ممکن رفع و رجوع خواهند کرد اما با اطمینان می توان اذعان کرد، هر گونه موفقیت به پای او نوشته خواهد شد. یقین داشته باشید در چنین شرایطی حتی خدمات و تلاش های با تجربه ای چون حسام میرعمادیان به چشم نخواهد آمد زیرا رییس فدراسیون اهتمام خویش را مصروف این مهم خواهد کرد تا فرد مورد نظر وی تخریب نشود.
در هر حال امید ما نیز موفقیت و پیروزی دلاورمردان کشتی آزاد و فرنگی در میدان جهانی است هر چند همچنان بر این عقیده ایم مربیان بسیاری در داخل کشور وجود دارند که می توانستند هدایت تیم ملی را بر عهده بگیرند اما اکنون قرعه فال به نام درستکار خورده است. رییس فدراسیون اگرچه با کنار گذاشتن محمدی خود را از پیامدهای ناکامی کشتی آزاد در المپیک مبرا کرد اما نمی تواند با کنار گذاشتن درستکار بر عقوبت عملکرد خود در جهانی نروژ خط بطلان بکشد. ما نیز قبول داریم سرمربی جدید کوتاه زمانی است که بر سر کار آمده اما رییس فدراسیون بیش از دو سال است در فدراسیون حکمرانی می کند. بنابراین نمی تواند خود را از پیامدهای احتمالی عملکرد کشتی گیران در نروژ مبرا کند.
به قلم محمدرضا کاظمی