قبلا به این نکته اشاره داشتیم که شایسته است مسئولین ورزش در یک پروسه زمانی، شرایطی را فراهم سازند تا زمان انتخابات فدراسیون های المپیکی به تناوب پس از برگزاری این رویداد مهم برگزار شود. به این ترتیب، روسای فدراسیون های مذکور فرصت چهارساله خواهند داشت از بازی های این المپیک تا پایان المپیک بعدی، در قبال عملکرد خود احساس مسئولیت کنند. اگر چنین شیوه ای به یک قانون نانوشته تبدیل می شد، اکنون روسای فدراسیون های ناکام راست راست راه نمی رفتند و بی آنکه پاسخگوی عملکرد خویش باشند به چشم مردم و مسئولین زل نمی زدند.
در المپیک توکیو ۶۶ نفر از ورزشکاران ما، زیر نظر ۱۶ فدراسیون، مجموعا موفق به کسب ۷ مدال شدند. ۴ مدال از این تعداد، متعلق به یک فدراسیون و ۳ مدال باقیمانده را نیز ورزشکاران سه فدراسیون دیگر کسب کردند. بنا بر این و با یک حساب سرانگشتی، می توان نتیجه گرفت که از جمع ۱۶ فدراسیون که با صرف هزینه های فراوان ورزشکاران و عوامل خود را راهی المپیک کردند تنها ۴ فدراسیون موفق به کسب مدال شدند. بگذریم از اینکه تازه برخی از این فدراسیون های مدال آور از جمله وزنه برداری و کشتی( در رشته آزاد) نیز در حد و اندازه های خود ظاهر نشدند. با این توصیف، ورزشکاران ۱۲ فدراسیون ما در المپیک توکیو، صرفا تماشاگر بودند. حال اگر به مرور زمان ترتیبی اتخاذ می شد که زمان انتخابات فدراسیون های المپیکی بعد از انجام این رویداد بزرگ در دستور کار قرار می گرفت از یک سو خواست و نظر مردم در ارتباط با روسای فدراسیون های ناکام اعمال می شد از سوی دیگر این فرصت ۴ ساله در اختیار روسای جدید و یا موفق قرار می گرفت تا بدون دغدغه خاطر برنامه ریزی و هدفگذاری خود را تا المپیک بعدی پی بگیرند.با این شرایط، هم بحث انتخابات فدراسیون ها سروسامان می گرفت و هم حساب دست روسای آنها می آمد که از ۴ سال فرصتی که در اختیار دارند به نحو مطلوب استفاده کنند. به این ترتیب دست وزیر ورزش دولت جدید نیز باز می شد تا بداند ابتدای کار، با چه کسانی باید برای المپیک بعدی دورخیز کند.
اکنون اما تکلیف روشن نیست و کسی نمی داند آیا مسئولین، تفاوتی بین فدراسیون های ضعیف و قوی قائل خواهند شد یا خیر؟ اگر قرار باشد دلایل شکست و پیروزی رشته های مختلف ورزشی و پاسخگو کردن روسای فدراسیون ها با ارسال یک برگ نامه، تحت عنوان بررسی عملکرد به فدراسیون های مربوطه ارسال و موضوع فیصله پیدا کند، همان بهتر که موضوع مسکوت بماند زیرا چون دوره ریاست مسئول مربوطه در فدراسیون خاتمه پیدا نکرده، چه بسا ممکن است هرگونه اعمال نظر دستگاه ورزش به فدراسیون جهانی گزارش و با برچسب دخالت دولت در امور فدراسیون ها، مشکلات بعدی فراهم شود.
با اوصاف یاد شده، و از آنجایی که پای میلیون ها مردم علاقه مند به ورزش در میان است،انتظار می رود وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، روسای فدراسیون های ناکام را در قبال فرصت سوزی، ضعف در عملکرد و صرف هزینه های کلان پاسخگو کند. این پاسخگو کردن لزوما به معنای برخورد با آنها نیست بلکه چه بسا لازم باشد در برخی موارد جنبه حمایتی و رفع کمبودها را داشته باشد. تردیدی نیست، هرگاه وزارت ورزش وظیفه نظارتی خود نسبت به عملکرد فدراسیون ها را با جدیت و دقت پی گیری کند خود نیز موظف خواهد شد در پیشگاه مردم و مجلس پاسخگو باشد.نمی شود ۱۶ فدراسیون و ۱۷ رشته ورزشی را با صرف هزینه های فراوان آماده سازی، اردوها، مسابقات و حمایت از تک تک ورزشکاران راهی المپیک کرد و در نهایت تنها ۴ فدراسیون توفیق کسب مدال پیدا کنند و ۱۲ فدراسیون دیگر بی آنکه پاسخگوی عملکرد خود باشند به روند گذشته ادامه دهند.
دولت جدید خود را دولت پاسخگو و مصر در پی گیری مطالبات مردم معرفی کرده بر همین اساس و با توجه به اقتضای شرایط و خواست مردم، لازم است این نکته در مورد ورزش و فدراسیون ها با سیل بیشمار علاقه مندان بیش از پیش مورد توجه و دقت نظر واقع شود تا در آینده، بیش از گذشته شاهد مسئولیت پذیری دست اندرکاران این حوزه باشیم.
محمدرضا کاظمی