بدن کشتی گیران ما بیدار نبود و طراوت لازم را نداشتند
فدراسیون نقش نظارتی خود را درست ایفا نکرده بود
از نظر کارشناسان و با توجه به فضای جاری در فدراسیون، احتمال می رفت کشتی آزاد به نتیجه دلخواه نرسد اما اینکه بدون کسب مدال طلا و تنها با یک نقره و برنز به کار خود پایان دهد، دور از انتظار است.
دارنده ۴ مدال طلای جهان در همین رابطه به "منها فوتبال" گفت: طی دو سال گذشته هربار منتقدین از شیوه نادرست اداره فدراسیون سخن به میان آوردند برخی از تمامیت خواهان، آنها را به سهم خواهی و اشکال تراشی متهم کردند در حالی که دیدیم حرف و نظر معدود منتقدینی که سخن حق بر زبان می آوردند درست بود.
ابراهیم جوادی افزود: آزادکاران ما نتوانستند انتظارات را بر آورده کنند چون با سیستم درست و اصولی آماده نشده بودند. خیلی راحت زیر دادند و راحت تر از آن خاک شدند. بدن کشتی گیران ما بیدار نبود و طراوت لازم را نداشتند. سئوال من این است چه کسانی بر تمرینات آنها نظارت می کردند و چرا این همه مدعی نتوانستند عیب و ایراد ها را تشخیص دهند؟ نقش مدیر تیم های ملی در طول این مدت چه بود و چرا رییس فدراسیون که خود یک آزادکار است و ادعای فراوان هم در کشتی دارد متوجه ضعف در شیوه تمرینات نشد؟ همه این افراد در کسب نتایج ضعیف آزادکاران مقصرند و باید پاسخگو باشند. کسانی که دوره فدراسیون گذشته مدعی بودند و از هر فرصتی برای انتفاد استفاده می کردند اکنون خودشان سکاندار هستند و این نتیجه نازل را به دست آوردند. آیا این آقایان، نباید جوالگوی عملکردشان باشند؟
عنواندار اسبق المپیک خاطرنشان کرد: درگذشته عده ای کنار گود نشسته بودند و می گفتند لنگش کن، حالا خودشان مسئولیت های فدراسیون را در اختیار دارند پس چرا نتوانستند نتیجه المپیک گذشته را تکرار کنند.؟ شما بببنید کشوری به نام سن مارینو که اندازه یک شهر ما هم جمعیت ندارد و در دنیای کشتی ناشناخته است، یک مدال برنز کسب می کندو ما با آن همه پیشینه و جایگاه ، تنها یک نقره بیشتر از آنها به دست می آوریم! شانس آوردیم ستاره ای به نام یزدانی را داشتیم وگرنه معلوم نبود چه نتیجه ای می گرفتیم.
مربی اسبق تیم ملی تصریح کرد: به اعتقاد من کشتی گیران زیاد مقصر نیستند چون بدن آنها بیشتر از این جواب نمی داد. کادر فنی و مدیر تیم ها مقصرند که نتوانستند ملی پوشان را به مرز آمادگی مطلوب برسانند و فدراسیون مقصر است که نظارت کافی بر حسن انجام کار را انجام نداده بود.این همه مربی و عوامل به توکیو فرستادند که چکار کنند؟ کاش به جای آنها دو نفر از مربیان سازنده همین کشتی گیران را راهی ژاپن می کردند.
وی در پایان تاکید کرد: کشتی گیری که در میدان بزرگی چون المپیک شرکت می کند باید بداند نماینده و امید یک کشور است. برای من قابل قبول نیست، ملی پوش ما فقط یک دوره کشتی بگیرد یا ضربه فنی شود. دوران قهرمانی خودم در مقطعی، ۶ ماه در گیر معالجه گردن آسیب دیده خودم در داخل و خارج بودم. وزن بدنم بسیار بالا رفته بود و باید برای حضور در مسابقه جهانی انتخابی می گرفتم. یک ماه هم بیشتر فرصت نداشتم. علی رغم توصیه پزشکان که مسابقه ندهم به فاصله یک ماه خودم را سر وزن رساندم و سه مسابقه انتخابی برگزار کردم تا جایی که بیهوش شدم و کارم به بیمارستان کشید، با مسئولیت خودم از بیمارستان به روی تشک برگشتم چون می دانستم مردم یک کشور چشم به کشتی های من دارند. بارها آسیب دیده بودم اما تا پای جان برای افتخار آفرینی در میادین بزرگ به روی تشک رفتم و پیروز شدم.
در هر حال آرزوی ما و مردم ایران موفقیت ورزشکاران خصوصا کشتی گیران است. باور کنید نزدیک به ۸۰ میلیون پی گیر کشتی حسن یزدانی با حریف آمریکایی بودند. آنها دوست داشتند قهرمانشان پیروز از تشک خارج شود اما این امر اتفاق نیفتاد و همه دلگیر شدند. به اعتقاد من اگر عملکرد حریف به درستی آنالیز می شد و از ماهها قبل کشتی های تیلور را برای یزدانی شبیه سازی می کردند، چه بسا قهرمان ما خیلی راحت از پس حریف بر می آمد.