کشتی آزاد و انتظاراتی که برآورده نشد 

در رشته های انفرادی و مبارزه ای، تنها یک نفر باید پیروز میدان باشد. همه ما دلمان می خواست آن یک نفر حسن یزدانی باشد. اما باید بپذیریم که  به همین میزان و شاید هم بیشتر از آن در کشور حریف، خواهان پیروزی تیلور بودند. در چنین شرایطی، حکم نهایی را دو مدعی صادر می کنند. بی گمان آنکه بتواند با آرامش خاطر از فرصت ها استفاده کند دستش بالا خواهد رفت. حسن اگر در توکیو طلا گرفته بود، رکورد جهان پهلوان تختی را در مرغوبیت مدال می شکست.‌ تختی بزرگ اما با یک طلا و دو نقره المپیک همچنان دست نیافتنی باقی ماند. تختی، تختی و امید یک ملت بود. در المپیک ۶۴ توکیو برای کسب  مدال طلا به میدان رفت اما وقتی به احمد آییک نامدار باخت، جای اینکه  مشت بر در و دیوار بکوبد از شرم سر به زیر افکند و بار غم یک ملت را تنهایی به دوش کشید. تازه وقتی سیل جمعیت به پیشواز رفتند بغضش ترکید.
در توکیو تیم ۵ نفره کشتی فرنگی عملکرد نسبتا خوبی داشت اما عملکرد جمع شش نفره کشتی آزاد را نمی توان توجیه کرد. دوره قبل، سه مدال طلا، نقره و برنز گرفته بودیم اما پس از گذشت ۵ سال بدون طلا ماندیم. اگر معنی آن پسرفت نباشد، چه نام دیگری می توان بر آن نهاد؟
  رییس فدراسیون خود یک آزادکار است ضمن اینکه یک آزادکار دیگر به عنوان مدیر تیم های ملی بالای سر غلامرضا محمدی گذاشته بود.‌ محمد بنا چون استقلال رای داشت و اجازه دخالت به کسی نداد توانست نتیجه قابل قبول بگیرد اما آزادکاران با مدیریت جزیره ای و چند وجهی نتوانستند انتظارات مردم را بر آورده کنند. در توکیو آزادکاران ما هر جا با حریفان مطرح روبرو شدند بازنده میدان بودند.‌ به راحتی زیر دادند و از آن راحت تر خاک شدند. بی روحیه، مضطرب و عصبی بودند. درست همانند کادر فنی، خصوصا سرمربی تیم ملی که به جای ایجاد آرامش و اعتماد به نفس، از همه ناآرام تر به نظر می رسید. کشتی گیران ما از آمادگی لازم برخوردار نبودند، در آنالیز حریفان خطا کردیم و نهایتا به اهداف مورد انتظار دست نیافتیم.وقتی سعدالله یف  محمدحسین محمدیان را ۱۰- صفر از پیش رو برمی دارد،  قیاسی برابر باجرانگ هندی ضربه می شود و اطری در برابر زیرگیری های رقبا ناتوان نشان می دهد، یعنی اینکه یک جای کار می لنگد.
  مدیریت حاشیه ساز و پرفراز و نشیب فدراسیون نیز در کسب این نتیجه ضعیف بی تاثیر نبود. جایی که باید با آرامش، همدلی و مدیریت پویا، مسیر موفقیت هموار می شد، ادعا، فرافکنی و کشمکش های پیدا و پنهان جای آن را می گیرد. قابل پیش بینی بود وقتی امور بر مدار غوغا و تک محوری بگردد نتیجه مورد نظر حاصل نخواهد شد. بارها از مشکلات احتمالی و پیامدهای منفی مدیریت یکسویه گفتیم اما گوش شنوایی نبود. تاکید کرده بودیم اگر مواظب نباشیم و غفلت کنیم از رقبا عقب خواهیم افتاد.  عده ای این نقدها را بر نمی تابیدند و روی در هم می کشیدند.
اکنون افسانه حضور کشتی ما در المپیک پایان یافته و دریغ و افسوس راه به جایی نخواهدبرد.
باید تدبیر تازه ای اندیشید و طرحی نو در انداخت. با این ریتم و آهنگ و تکیه بر استعدادهای کشتی یکی دو استان، نمی توان به موفقیت در عرصه های مهم جهان و المپیک امید داشت. مسئولین جدید ورزش و دستگاه متولی امر باید برای رفع مشکلات ورزش چاره جویی کنند. باید دلایل موفقیت ها و ناکامی ها ورزش کشورمان در المپیک توکیو مورد بررسی دقیق و موشکافانه قرار گیرد. تا آغاز بازی های المپیک پاریس کمتر از سه سال باقیست. پیش از آن، بازی های المپیک آسیایی ۲۰۲۲ را داریم. شک نکنید اگر غفلت کنیم از برنامه ها عقب خواهیم افتاد.

مجمدرضا کاظمی