دکترهای مسئول ورزش، باید هم نسبت به رشته ها، نفرات و موقعیت تیم ها و قهرمانان اعزامی به المپیک و اینکه ورزشکاران اعزامی ما چه نتایجی در آنجا کسب خواهند کرد نگران باشند. آنها خوب می دانند در آینده باید پاسخگوی عملکرد ورزش ایران در این آوردگاه پر مخاطره باشند. اگر کاروان اعزامی انتظارات را بر آورده کرد و پرچم کشورمان در بزرگترین میدان ورزشی به اهتزاز در آمد، سر بر آسمان خواهند سایید و لبخند رضایت بر لبان مردم خواهد نشست. اگر چنین نبود و بخت یاری نکرد، سردرگریبان انداخته، آماج حملات رسانه‌ها و منتقدان خواهند شد.
تجربه ثابت می‌کند حضور ورزش ایران در دوره‌های مختلف المپیک با فراز و فرود بسیار همراه بوده است. این فراز و نشیب گویای واقعیت غیرقابل انکاری است مبنی بر اینکه ما هیچگاه سیستم اصولی و برنامه راهبردی برای آماده سازی قهرمانان و تیم های ورزشی نداشته ایم. این ضعف، منحصر به دیروز و امروز نیست بلکه همواره وجود داشته و چه بسا در آینده نیز وجود خواهد داشت. در چنین فضایی باید هم مسئولان ورزش نگران نتایج ورزش در المپیک باشند. آنان وقوف کامل دارند طی قریب به ۷۰ سال، فقط قهرمانان چند رشته معدود توفیق کسب مدال در المپیک را داشته‌اند و دیگران چونان مسافرانی بودند که صرفا این میدان را تجربه کرده، پی کار خود رفتند. کشتی اما همواره در صدر رشته های مدال‌آور تاریخ المپیک بوده است. برهمین اساس مسئولان ورزش تلاش می کنند تا حد امکان، اهتمام و جدیت خود را صرف تقویت روحی این رشته ورزشی کنند.
اینکه نسخه دکترهای مسئول ورزش و دکتر دبیر رییس فدراسیون کشتی تا چه اندازه می‌تواند در تقویت روحی نفرات اعزامی به المپیک مفید باشد چندان قابل پیش بینی نیست با این وجود یک نکته را نمی توان از نظر دور داشت که چشم انداز نتایج عملکرد ورزشکاران ما در این دوره از المپیک مبهم به نظر می رسد. این ابهامات با توجه به وضعیت تیم دونفره وزنه برداری، آسیب دیدگی احسان حدادی، تحولات در جمع آزاد و فرنگی کاران و نامشخص بودن شرایط آمادگی قهرمانان کاراته و تکواندو، قابل درک به نظر می‌رسد.
کشتی گیران قبل از اعزام به المپیک ۲۰۱۶ ریو از طریق حامی مالی وقت، شارژ مالی خوبی شدند و با وعده دریافت ده‌ها سکه در صورت کسب مدال عازم المپیک شدند. اکنون اما در آستانه المپیک توکیو هنوز از اسپانسر اصلی خبری نشده و حامیان دیگر نیز چهره نشان نداده اند. البته هنوز فرصت از کف نرفته و زمان برای عرض اندام حامیان مالی فدراسیون فوت نشده است.امیدواریم آنان در فرصت باقی مانده پا پیش بگذارند و دستی برای قهرمانان کشتی بالا کنند. تشویق لفظی و روحیه دادن به ورزشکاران اعزامی جای خود دارد اما مهمتر از آن شارژ مالی و وعده‌های شیرین است که می تواند موتور جسمی ملی‌پوشان ورزش کشورمان اعم از کشتی گیر و غیر کشتی گیر را برای کسب مدال با تمام سرعت به حرکت در آورد.
به قلم:محمدرضا کاظمی