در رقابت های جام جهانی تیراندازی با کمان حاصل مدیریت کارمندی در یکی از مهمترین و پرمدال‌ترین فدراسیون های ورزشی را مشاهده کردیم، جایی که کمانداران کشورمان یکی پس از دیگری شکست خوردند و نتیجه ای در بر نداشت. سوالی که بوجود آمده این است که این اعزام چگونه مجوز گرفته است.
زمانی که صحبت از بودجه و امکانات بود شعبانی بهار رئیس این فدراسیون سخن از تاریخ سازی و کسب تمام سهمیه های ممکن را می کرد در حالی که نه تنها چیزی به تیر و کمان کشورمان اضافه نشده بلکه می توان گفت کم هم شده است. اکنون یک فرصت برای ملی پوشان تیر و کمان باقی مانده است. مسابقات فرانسه در حد مسابقات المپیک است و کسب سهمیه در فرانسه بسیار دشوارتر از مسابقات قبل به نظر می رسد مسابقاتی که هم سطح مسابقات المپیک برگزار می شود.
فرصتی تا المپیک باقی نمانده و تاکنون تنها میلاد وزیری موفق به کسب سهمیه شده و نه تاریخ سازی ای بوجود آمده و نه بوجود خواهد آمد. وعده ها هم فراموش و آقایان کار خود را دنبال می کنند. فدراسیون تیر و کمان کشورمان در دوران شعبانی بهار نه تنها دستاوردی کسب نکرده بلکه سهمیه های دوره قبل را نیز نتوانسته بدست بیاورد و دچار کاهش و ناتوانی در کسب سهمیه شده است.
در زمینه چهارمی تیم کامپوند بانوان نیز باید گفت از آن جایی که این رشته المپیکی نیست هرگز اهمیتی نزد کشورها نداشته و ندارد اما در کشور ما به گونه ای از موفقیت های آن گفته می شود که گویی کامپوند اصل است اما در واقع این رشته تنها پوششی است تا ضعف ها و ناکارآمدی های ریکرو را بپوشانند.
به قلم: حسین محمدی