دارنده سه مدال نقره و برنز جهان که پس از یک دوره، دوری نسبتا طولانی مدت به سبب جراحی پای آسیب دیده برای نخستین بار در یک میدان بینالمللی آن هم یک وزن بالاتر حضور مییافت، به حکم قرعه تنها سه مسابقه برگزار کرد که حاصل آن دو پیروزی و یک شکست بود.
حریفان وی در مسابقات ایتالیا، نام و نشانی در جهان کشتی نداشتند. بهترین آنها یعنی کولین مور آمریکایی، عنوان نایب قهرمانی امیدهای جهان را در کارنامه افتخارات خود دارد. کریمی با توجه به قد و قوارهای که دارد اصولا کشتیگیر ۸۶ یا ۹۲ کیلوگرم است. او قبلا در ۸۶ کیلوگرم کشتی می گرفت اما به دلیل ظهور چهره شاخصی چون حسن یزدانی در این وزن، مجبور شد به وزن ۹۲ کوچ کند. از آنجایی که این وزن المپیکی نیست تمام تلاش خود را به کار گرفت تا خود را در جمع ۹۷ کیلوییها جای دهد.
وی همچنان امیدوار است با اندکی خوش اقبالی بتواند پیراهن تیم ملی را در توکیو برتن کند. غافل از اینکه در این وزن غیر از کریمی که هنوز در وزن جدید بخوبی جا نیفتاده، سه چهره شاخص به نام های محمدحسین محمدیان، علی شعبانی و مجتبی گلیج حضور دارند که گذشتن از سد آنها به آسانی میسر نخواهد شد. کریمی شانس آورد که در ایتالیا نامدارانی چون سعدالله یف، اسنایدر، اوکادیزه و برخی دیگر از چهرههای شاخص حضور نداشتند وگرنه معلوم نبود بتواند از کمند این چهرههای قدرتمند به سلامت عبور کند. شاید بهترین گزینه برای کریمی این باشد که با کاستن از کیلوهای اضافه باردیگر خود را در قامت یک ۹۲ کیلوی تمام عیار نشان داده و در رقابتهای جهانی سال جاری که پس از بازیهای المپیک برگزار خواهد شد پیراهن تیم ملی را برتن کند.
تیم ایران هنوز در وزن ۹۷ کیلوگرم سهمیه المپیک را به دست نیاورده اما به احتمال فراوان این امیدواری وجود دارد که جوان برازندهای به نام محمدحسین محمدیان، فرزند عسگری محمدیان همان مرد نقره ای جهان و المپیک بتواند در رقابتهای گزینشی قارهای که فروردین ماه در قزافستان برگزار خواهد شد برای کشورمان کسب سهمیه کند. البته هنوز نام کشتیگیر اعزامی به المپیک در وزن ۹۷ کیلوگرم مشخص نیست. این مهم پس از کسب سهمیه و از طریق رقابتهای انتخابی مشخص خواهد شد. بنابراین کریمی یکبار دیگر این شانس را دارد تا خود را در مصاف با مدعیان این وزن بیازماید؛ البته اگر به درصد بالایی از آمادگی دست یافته و فراتر از مسابقات جام پیلکونه ایتالیا کشتی بگیرد.
به قلم: محمدرضا کاظمی