این تبصره، ماده هم از آن مقرراتی است که اساس آیین نامه انتخابات فدراسیون‌ها را مخدوش می‌کند و با هیچ ملاک و معیاری قابل هضم نیست. اگر قرار نیست سرپرستان فدراسیون‌ها در انتخابات شرکت کنند، این تبصره اعلام استعفا و بازگشت دوباره به چرخه انتخابات چه مفهومی دارد جز دور زدن قانون؟ این چه قانونی است که از یک طرف حضور سرپرستان در انتخابات فدراسیون‌ها را منع می‌کند و از طرف دیگر به آنها چراغ سبز نشان می‌دهد تا از در رفته و از پنجره بازگردند! اصلا وقتی انتخابات در زمان قانونی شش ماهه برگزار شود محملی برای ثبت نام مجدد ایجاد نمی‌شود تا سرپرستان هوس ریاست به سرشان بزند مگر اینکه بپذیریم اشکال کار جای دیگر و به اصطلاح آب از سرچشمه گل آلود است.
وقتی هم آب از سر چشمه گل آلود شد ماهی گرفتن برای عده‌ای راحت‌تر میشود. تنها در چنین شرایطی ممکن است یک نفر برای شورا یاری محله خود، رای لازم را کسب نکند اما با رای اعضای مجمع به عنوان رییس فدراسیون انتخاب شود یا هم صنفی‌ها برای حضور در جمع هیات رییسه قبولش نکنند اما عنان اختیار یک مجموعه کشوری را در دستش بگذارند!
ما تنها، گزارش سیما را که در آن اقدام غیر معمول تخصیص حواله‌های موتور به افراد غیر صورت گرفته را نقل می‌کنیم و در باب صحت و سقم آن نظری نداریم . اینکه با وضعیت به وجود آمده می توان به آینده فدراسیون اتومبیلرانی و موتورسواری و پیشبرد این مجموعه امیدوار بود روشن نیست. در واقع پاسخ این پرسش برعهده اعضای مجمعی است که دست به انتخاب زده و بطور خودخواسته پای در مسیری گذاشته اند که باید پیامدهای مثبت و منفی آن را نیز بپذیرند.
این درست که برخی فدراسیون ها به دلیل ناتوانی در کسب نتایج بین المللی و قاره ای زیر ذره بین افکار عمومی و رسانه ها قرار ندارند. همین امر برای دست اندرکاران چنین مجموعه هایی حاشیه امنیت درست می کند تا در انجام امور مطلق العنان و یکه تاز باشند. از قضا بیشترین اتفاقات و حواشی نیز در چنین فدراسیون هایی رخ می دهد که به ظاهر بی سروصدا حرکت می‌کنند. با این اوصاف باید دید آیا وعده های رییس جدید فدراسیون اتومبیلرانی در ارتباط با ساخت پیست های متعدد، فراهم کردن امکانات و ایجاد فضای همدلی در این مجموعه محقق خواهد شد یا باید همه آنچه گفته شده را در قالب شعارهای انتخاباتی ارزیابی کرد؟ در شرایط فعلی تنها می توان امیدوار بود.