در واقع مشخص نبود جا به جایی جدید به پیشنهاد چه کسی و با حکم کدام مسئول انجام گرفته و در حالیکه فدراسیون با سرپرست فدراسیون اداره می شود چگونه به یکباره فرد جدید حکم نایب رییسی می‌گیرد؟
این ابهامات و موضوع انتخابات پیش روی فدراسیون که نایب رییس قبلی نیز یکی از نامزدهای قدرتمند ریاست آن محسوب می‌شود، تحولات اخیر را وارد فاز جدید می‌کند.
در همین راستا شادی پریدر از چهره های شاخص و با سابقه شطرنج و نایب رییس پیشین بخش بانوان فدراسیون ضمن اعلام اعتراض به روند جاری در برکناری خود، این اقدامات را ناشی از نبود شهامت لازم نزد کسانی عنوان کرد که حتی جرات نداشتند حکم برکناری وی را صادر و بعدا فرد دیگری را به عنوان جایگزین معرفی کنند.
پریدر که همزمان از مسئولیت کارشناس خبره فدراسیون هم کنار گذاشته شده تاکید کرده : “اگر دلیل این کار ثبت‌نام من در انتخابات فدراسیون شطرنج است، پس چرا در انتخابات قبلی که نام‌نویسی کرده بودم این اتفاق نیفتاد و توانستم به کارم به عنوان نایب رییس بانوان ادامه بدهم. نایب رییسی بانوان قبلا شغل نبود و حالا تبدیل به شغل شده است؟
نمی‌دانم این موضوع ارتباطی با انتخابات دارد یا خیر؟ ۲۷ سال به عنوان ورزشکار، قهرمان و مربی در شطرنج فعالیت کرده‌ام اما در آستانه یک ماه تا پایان سال، از مسئولیت‌ها کنار گذاشته میشوم!”
شادی پریدر در عین حال طی صحبت‌های خود تلویحا این اقدام مسئولان ورزش را به انتخابات پیش روی فدراسیون شطرنج مربوط دانسته و تاکید کرده تا پایان در صحنه حضور خواهد داشت. وی همچنین در یک اقدام اعتراضی و با کنایه به معاونت توسعه قهرمانی وزارت ورزش با این مضمون که درک درستی از روابط انسان‌ها ندارم و نمی‌توانم در این مسئولیت تاثیرگذار باشم از کمیسیون روابط بین الملل کمیته ملی المپیک نیز کناره‌گیری کرده است.
واقعیت این است که اقدامات نسنجیده و شتابزده وزارت ورزش در عزل و نصب افراد در ماه‌های باقیمانده دولت فعلی و برخی بی‌تدبیری‌ها در انتخابات فدراسیون‌ها و هیات‌های استانی بدجوری اوضاع ورزش را مشوش کرده، این بزرگواران گویا توجه ندارند زمان زیادی تا بازیهای المپیک باقی نمانده و اقدامات پرحاشیه و تشتت آفرین در این برهه از زمان می تواند تاثیرات منفی فراوانی در جامعه ورزش و به تبع آن نتایج المپیک برجای بگذارد. یا اینکه به مصالح ورزش و مملکت در این برهه حساس توجه ندارند چرا که اگر غیر از این بود باید در فرصت باقی مانده تا المپیک، اهتمام خود را صرف ایجاد آرامش و ترمیم کم و کاستی‌های ورزش می‌کردند.
شاید هم خیال آسوده دستگاه ورزش از اینکه طی چند ماه آینده در صحن مجلس، خصوصا جمع اعضای فراکسیون ورزش اراده و عزم جدی برای سئوال از دستگاه ورزش وجود ندارد، اهمیتی به پی آمدهای زیانبار اقدامات خویش نمی‌دهند. غیر از این بود آنچه را که خود می‌دانند و می خواهند در دستور کار قرار قرار نمی دادند و نسبت به آینده ویرانه ای که تحویل نفر بعدی می دهند خواهند داد می‌اندیشیدند.