استعفای شینزو آبه نخست وزیر ژاپن به دلیل بیماری و استعفای یوشیرو موری رئیس کمیته برگزاری بازی‌های المپیک توکیو به دلیل صحبت علیه بانوان شاید در ظاهر ارتباطی با برگزاری یا لغو بازی‌ها نداشته باشد اما وقتی این موارد را کنار هم قرار می‌دهیم به نظر می‌رسد که المپیک توکیو برگزار نمی‌شود و تمام تصمیم‌گیران و مسئولان به نوعی خود را کنار می‌کشند.
از طرفی در بهار 1400 انتخابات رئیس کمیته بین المللی المپیک برگزار می‌شود و کمیته بین المللی موظف است که فضا را آرام نگاه دارد. تا امروز که مدعی دیگری جز باخ آلمانی معرفی نشده ولی اگر المپیک برگزار نشود و ضرر و زیان آن منتشر شود می‌تواند معادلات را برهم بزند و شاید مدعیان جدیدی ظهور کنند.
از طرفی تفاوت لحن در خصوص برگزاری المپیک نزد مدیران داخلی هم مشهود است. افرادی که تا دیروز با قطعیت بیان می‌کردند که المپیک برگزار می‌شود در تازه‌ترین صحبت‌های خود می‌گویند: «فقط خدا می داند المپیک برگزار می‌شود یا نه» یا می‌گویند: «عزم IOC برای برگزاری مسابقات جدی است.»
ناگفته نماند که عزم همه برای برگزاری المپیک جدی است. در صورتی که برگزار نشود جدای ضرر و زیان مالی، ورزشکاران و کشورهای بسیاری آسیب میبینند و بالاترین ضرر متوجه کشور میزبان یعنی ژاپن است.
برای مثال در نظرسنجی رسانه‌های ژاپنی بیان شده که 35.3 درصد معتقدند که تاریخ المپیک باید عوض شود و 25.6 درصد موافق لغو بازی‌ها هستند. مسئله مقبولیت اجتماعی و افکار عمومی در کشور ژاپن حائز اهمیت است و نظر مردم بازدارندگی‌های بسیاری نزد مدیران آن کشور دارد. ضررهای هنگفت مالی، سناریوهای عدم حضور تماشاگر و گسترش و جهش این ویروس نگرانی‌ها را افزایش داده است.
همچنین ویروس کرونا پیشرفت و جهش جدیدی پیدا کرده و هر روز در اخبار می‌شنویم که کرونای انگلیسی یا آفریقای جنوبی قویتر هستند و هربار این ویروس منحوس مرگبارتر ظاهر می‌شود. حالا در کمتر از 160 روز باقیمانده تا شروع بازی‌های المپیک 2020 توکیو باید صبر کنیم و ببینیم چه تصمیمی در خصوص این بازی‌ها اتخاذ می‌شود.
به قلم:حسین محمدی