اساسا انتخاب یک کشور به عنوان میزبان المپیک می تواند برای آن کشور مزایای مختلفی چون ارتقای سطح ورزش و تندرستی، مزایای فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به همراه داشته باشد. بنابراین کشورهای بسیاری تلاش می کنند تا بتوانند نظر کمیته بین المللی المپیک را جهت کسب میزبانی جلب کنند.
براساس مطالعات صورت گرفته اثرات اقتصادی بازی های المپیک مبتنی بر ساختار اقتصادی کشورهای میزبان است. در دوره هایی این میزبانی موجب رشد درآمد کشورها و در دوره هایی مانند 2004 یونان منجر به ضرر و زیان کشور شده است.
ژاپن دومین کشوری بود که در جنگ جهانی دوم بیشترین ضرر را متحمل شد. مردم این کشور در دهه 1950 روزهای وحشتناکی را تجربه کردند اما دولت ژاپن با سرمایه گذاری در عرصه اجتماعی و کسب میزبانی المپیک 1964 توانست رشد سالانه تولید ناخالص داخلی خود را بیش از 7 درصد افزایش داده و بسیای از مشکلات خود را حل کند تا جایی که از کشورهای توسعه یافته ای مانند فرانسه و آلمان پیشی بگیرد و دومین اقتصاد برتر جهان بشود; اما این بار و در المپیک 2020 همه چیز دگرگون شده است.
روزنامه فرانکفورت آلگماینه در گزارشی اعلام کرد که میزان خسارت ناشی از عدم برگزاری المپیک 2020توکیو مبلغی حدود 26 میلیارد دلار تخمین زده شده است که کمیته بین المللی المپیک تنها به دلیل لغو پخش بازی های 2020 مبلغی نزدیک به 700 میلیون دلار ضرر خواهد کرد.
این ضرر و زیان می تواند مشکلات متعددی برای کشور میزبان و کمیته بین المللی المپیک ایجاد کند. تاکنون نارضایتی های داخلی شدیدی را در توکیو و دیگر شهرهای ژاپن مشاهده کردیم که با ظهور قطعی مشکلات ناشی از این ضرر مالی افزایش پیدا خواهد کرد. کناره گیری شینزو آبه در روزهایی که اقتصاد کشورها به شدت لطمه دیده و مسائل بوجود آمده از از تعلیق یا لغو کامل بازی ها می تواند مزید بر علت شده و علاوه بر بیماری شینزو آبه را به کناره گیری از قدرت واداشته باشد. البته هیچ چیز قطعی نیست و کناره گیری به دلیل مشکلات اینده ناشی از ضرر المپیک 2020 تنهای یک فرضیه است اما در عالم سیاست هیچ چیز غیر ممکن نیست.
حسین محمدی