در آغاز ، او یک « جودو » کار ممتاز بود که موفق به کسب چندین مقام در تورنمنت‌های مختلف گشت.
در مسابقات قهرمانی آفریقا هم پیروز شد و در آن زمان رسانه‌ها به نوشتن دو سطر درباره او بسنده کردند: (او قهرمانی را کسب کرد.)
راشوان تا المپیک 1984 در «لس آنجلس»، نزد مردم مصر چندان شناخته شده نبود. تا اینکه در زمان برگزاری المپیک ، «راشوان» مسابقات را یکی بعد از دیگری انجام داد و تمامی حریفان را درو کرد. همه متعجب شدند که « فرزند مصر» را در مسابقه نهایی {فینال} دیدند. و {ورزشکار} مصر{ی} برای اولین بار در تاریخْ در راه کسبِ مدال المپیک است ... طلا یا نقره.
روزنامه‌ها، رادیوها در باره‌اش می‌گفتند و تلویزیون هم قهرمان را تشویق میکردند ...
با سرعتی باورنکردنی ، همه مصری‌ها او را شناختند و مسابقه نهایی بصورت زنده پخش شد. و مردم مصر و عربها به تماشای مسابقه پرداختند و انتظار کسب مدال طلا را از قهرمانشان داشتند ... گرچه حریف وی قهرمان مشهورِ جهان ، از کشور ژاپن « یاماشیتا » بود ...
اما ...
در ابتدای مسابقه هواداران متوجه اتفاق نادر و عجیبی شدند: راشوان بر حریف خود برتری داشت اما به پایش اصلاً ضربه‌ای وارد نساخت. و خودداری از انجام چنین حرکتی در مسابقه جودو ، مایه تعجب است !!!
او چنین فرصتی را از دست داد !!!
در این لحظه ، تمام دنیا فریادهای مربّی «راشوان» را شنیدند که به او میگفت: « به پای چپش ضربه بزن!! ... پای چپش رو بزن!! و «مصر» را صاحب طلا کن.»
اما در جواب «راشوان» از انجام این حرکت، امتناع کرد و حتی سعی نکرد تا از این طریق، امتیازی کسب کند. ژاپن طلا و مصر نقره را به دست آورد ...
البته ما بعنوان یک مخاطب بخاطر از دست دادن طلا بسیار ناراحت بودیم و برای ما غیرقابل درک بود که چرا «راشوان» با جدّیت بازی نکرده و حتی شادمان هم بود. و {از همه مهمتر } از پیروی از دستورات مربی خود امتناع ورزید !!!
به زودی کنفرانس مطبوعاتی برگزار شد و روزنامه‌نگاری خارجی از «محمد» پرسید: چرا دستورالعمل مربی خود را رعایت نکردی؟
راشوان پاسخ داد: «من اطلاعاتی دریافت کردم که تأیید میکند قهرمان ژاپن در زانوی چپش آسیب دیدگی سختی دارد و هر ضربه قوی به این ناحیه میتواند او را فلج کند. اما او این خبر را پنهان کرد، و تصمیم گرفت که بازی کند ، چون نماینده کشورش بود ...
در اینجا، همان روزنامه نگار از او پرسید: اما این یک فرصت عالی بود ، و همه شاهد بودند که تو برتر بودی!! چرا از این فرصت استفاده نکردی و برای کشور خود به طلا را به ارمغان نبردی؟
در اینجا پاسخ تاریخی «محمد رشوان» جالب و دیدنی بود:
« آیینِ من ، مرا از برخورد با یک مصدوم بازداشته و بخاطر تصاحب مدال نباید آینده او را به خطر می‌انداختم»
در همان لحظه، به احترام قهرمان مسلمان اسکندریه، همه از جای خود برخاستند ...
سپس:
ـ یونسکو او را بخاطر این حرکت انسانی، قهرمان اخلاق اعلام کرد.
ـ وی بعنوان صاحب بهترین اخلاق ورزشی جهان انتخاب شد.
ـ کمیته سازمان دهنده بدلیل شایستگی ، مدال طلای افتخاری را به وی اعطا کرد.
ـ او نام خود را در سرتاسر جهان رقم زد؛
ـ «ژاپنی‌ها» هم او را مورد احترام قرار دادند، در سفر به کشور ژاپن، مردم این کشور همچون پادشاهی از او استقبال کردند.