واژه ها برای توصیف "رفتن ها" تکراری نمی شوند. شاید چون واژه ها هر کدام تفسیری دارند. مهم است چه کسی می رود و چه زمانی می رود. بعضی رفتن ها زود است انگار. چون "چه کسی ها" مهم است. "مرگ" این کلمه ی سه حرفی هیچ وقت تکراری نمی شود. چون بار معنایی کلمات گاه آن چنان سنگین می شود که هیچ وزنه ای را، تاب تحمل آن نیست.
پارالمپیک توکیو، انتظار قوی ترین مردان را می کشید برای به لرزه در آمدن. اگر امثال سیامندها نباشند که چه ارزشی دارد برگزاری مسابقات.
باز هم می گویم، باز هم خواهم گفت زود بود رفتن اش چون هیچ کس انتظارش را نداشت در این هنگامه. و هیچ کلمه ای آن قدر سنگین نیست که بتواند سنگینی مرگ را درباره ی او تفسیر کند.
واقعیت این است که پارالمپیک توکیو بدون او، چیزی کم دارد. او مرد وزنه های سنگین، روزهای سخت و تلاش های بی وقفه بود و به حتم رفتن اش هم سخت خواهد بود، برای جامعه ورزش معلولین.
طیبه حصامی