چسبندگان به میز؛ یا بیماریِ قدرت بی‌پایان
در جهان ورزش، سیاست، یا هر میدان قدرتی، همواره گروهی هستند که به میز خود بیش از ارزش انسان و حقیقت، دل بسته‌اند. برای آنان، صندلی نه وسیله‌ی خدمت، که تختِ سلطنتی کوچکی است که بر آن تکیه می‌زنند و خیال می‌کنند جهان بدون آنان فروخواهد ریخت. این افراد به مرور، میان بودن برای خدمت و بودن برای بقا، مرز را از یاد می‌برند.