چالش های اساسی در لیگ برتر بسکتبال چیست؟

به گزارش منهای فوتبال، این روزها همۀ هم و غم بسکتبالی‌ها علاوه بر موفقیت تیم ملی، داشتن یک لیگ برتر منسجم با انضباط مالی مناسب است که حرف زدن دربارۀ آن به موازات مباحث تیم ملی پیش می‌رود.

فدراسیون قبلی، روی تیم ملی و لیگ برتر بیشتر از بخش‎های دیگر توجه داشت تا اینکه چالش‎های بی‎سابقه‎ای به یقۀ لیگ برتر چسبید و به تبع آن تیم ملی هم به دست‎انداز افتاد. در سال‎های اخیر بحران اقتصادی کشور نیز این چالش‎ها را شدیدتر کرده است اما همۀ مشکلات لیگ برتر، اقتصادی نیست. در لیگ برتر بسکتبال، تصمیمات درستی نداشتیم و اصلاحات لازم در ساختار لیگ برتر صورت نگرفته است.

تیم‎های لیگ برتر در اولین اقدام به فکر کاهش هزینه‌ها هستند. حق هم دارند چون بین مخارج‎شان با درآمد (اصلاً درآمدی ندارند) تناسبی وجود ندارد. بنابراین تیم‎ها بعد از تمرکز زیاد روی کاهش هزینه‎ها، پیگیر راههای میان‎بُر هستند. تیم‎های نظامی از دادن ورودی به فدراسیون درمی‎روند و تیم‎هایی که دست‌شان به دهان‎شان می‌رسد در فکر کم کردن از مبالغ قرارداد بازیکنان هستند.

برنامه‌ریزی فدراسیون هم مشکلات مالی تیم‎ها را کم که نمی‎کند بلکه در مواقعی باعث ریخت و پاش بیشتر می‎شود مثل ورود بی‎رویۀ برخی تیم‎ها که شرایط مالی و امکانات مناسب برای تیمداری ندارند و فقط خرج تیم‎های دیگر را بیشتر می‎کنند.

در ورزش دنیا سه منبع اصلی درآمدها از فروش حقوق پخش تلویزیونی، درآمدهای روز مسابقه و درآمدهای تجاری است که بسکتبال ایران – بخوانید ورزش ایران- با این درآمدها بیگانه است. تیم‌هایی مثل #شیمیدر یا مهرام نیز درآمد از بخش‎های دیگر خود را صرف ورزش می‎کنند. حتی برای پوشش تلویزیونی ناچارند پول بدهند.

فدراسیون و باشگاهها از داشتن حق پخش تلویزیونی عاجزند و ‎قدم‎های جدی برای رفع موانع برداشته نمی‎شود و هر ساله این دور باطل با مماشات سپری می‎شود.

در برخی از شهرها مثل گرگان درآمدهای روز مسابقه را شاهد هستیم اما تیم‎ها درساختار مالکیتی اماکن ورزشی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‎کنند. بسترهای جذب تماشاگر در روز مسابقه یا فراهم نیست و یا مدیریتی برای اصلاح ساختار این بخش نشده است.

باشگاهها با برند خود می‎توانند با توزیع و فروش پیراهن، هواداران بیشتری جذب کنند اما اراده‎ای پشت این کارها نیست تا از یک جایی شروع و بسترهای لازم را فراهم کنند.

پرورش و فروش بازیکن هم بماند. در ساختار قدیم بسکتبال ایران بازیکنان برای جابه جایی ملزم به پرداخت «حق رشد» بودند. امروز به دلیل مشکلات در ساختار مالکیتی تیم‎ها و تمرکز روی سالن‎های استجاری، تیم‎ها به جای اهداف بلندمدتِ پرورش و فروش بازیکن، فقط به دنبال این هستند که طی 6 ماه برگزاری لیگ برتر کجا تمرین کنند. لازمۀ فروش بازیکن داشتن آکادمی‎ با استانداردهای مناسب و در پروسه بلندمدت است.