جریان شبه‌‌علمِ تمامیت خواه

به گزارش منهای فوتبال، بعد از اعلام اسامی نهایی تیم ملی بسکتبال برای چندمین بار ثابت شد باید فقط در مسیر جام جهانی به غنا و ثبات تیم ملی که حاصل یک دهه و بیشتر است دل بست و فقط امیدوار بود بازیکنان شاخص و تاثیرگذارمان در فصل خوشه چینی بسکتبال، یکدل و متحد در میدان جام جهانی افتخار خلق کنند چون به افراد چسبیده به تیم ملی، امیدی نیست.

فهرست تیم ملی برای چندمین بار همین را می گوید. حذف امیرصدیقی و نویدرضایی فر از رویدادهای تدارکاتی، برای چندمین بار طرح های منفعت طلبانه را ثابت می کند که در آن شاخصِ رشد بسکتبال بازیچه دست یکسری شده است در حالی که بسکتبال، قربانی زیرِ پای آنهاست تا در سفراروپا چشم نخورند.

امیرصدیقی یکی از بهترین های لیگ برتر بسکتبال با شهرداری گرگان و نوید رضایی فر پدیده دو فصل پیش بسکتبال از بازی های تدارکاتی تیم ملی کنار گذاشته شدند در حالی که 9 نفر کادر و همراه تیم ملی، صندلی و تختخواب هتل خودشان را پیشاپیش رزرو کردند.  به جمع خط خوردگان کنونی باید ارسلان کاظمی و سعید داورپناه (بهترین بازیکن لیگ برتر) را اضافه کرد و بعد گفت چشم هایی که نمی بینند و گوش هایی که نمی شنوند و با موجودیت به جا مانده در بسکتبال، فقط به منفعت خود فکر می کنند.

نمی شود همۀ بسکتبال را از ما بگیرند و بعد اگر المپیکی شدیم بگویند بفرمایید المپیک! با موجودیت کنونی به جا مانده از یک دهه و بیشتر در تیم ملی بسکتبال، شانس المپیکی شدن داریم اما المپیک با رفتار منفعت طلبانه، شاخص رشد بسکتبال نیست. ثبات، موجودیت و ساختار بسکتبال متکی به نیروی انسانی است که در یک سال و اندی با این افراد به خطر افتاده است.

در این کلیت تمامیت خواه که اول رفقا بروند در طیاره بنشینند، چند نفر دیگر باید مثل ارسلان کاظمی، سعید داورپناه و ... قربانی اهداف سودجویانه شوند؟ چرا برای حفظ ساختار تیم ملی با حامد حدادی، پای مدیران ارشد ورزش در بسکتبال باز شده است؟ چرا لیگ برتر ملاک دعوت و انتخاب بازیکنان مان نیست؟ چرا بهترین های لیگ و پدیده دو فصل پیش، امکان انجام بازی های تدارکاتی هم ندارند و بدون بازی خط می خورند؟ معیار چیست؟ بازیکن پشت خط تیم ملی کجا محک زده می شود؟  بازیکنانی که به اسم پشتوانه سازی به #ویلیامجونزها رفتند کجا هستند؟

در بسکتبال ایران، تمامیت خواهی و رفتار منفعت طلبانه، توان جذب نیروی انسانی ندارد، و «سازندگی» را در بسکتبال ایران نابود کرده است. یک سال و اندی است جریان «شبه ‌علم» از موجودیت و اعتبار تیم ملی برای «رزومه سازی» استفاده کرده است. به هوش باشیم در آینده ای نزدیک این بسکتبال است که بعد از رده های سنی، بازی رنگی در کاپ جونز و تخریب و تحقیر منابع انسانی، تاوان  سنگینی می دهد.