به گزارش رسانه های غربی، منتقدان طرح می‌گویند انتقال مسابقات یخ به شهر نیس در ساحل مدیترانه و اسکی در مناطق ساووا و اوت-ساووا(میزبانان پیشین شَمونی ۱۹۲۴ و آلبر‌ویل ۱۹۹۲) تناقضی دموکراتیک استو آن را انحراف زیست‌محیطی توصیف می‌کنند. بودجه عملیاتی دو میلیاردیورو برآورد شده، اما هزینه ساخت‌وسازهایی مثل سالن یخ تازه در نیس رقم را بالاتر می‌برد. به گفته مخالفان، پروژه در سال ۲۰۲۳ به‌سرعت بسته شد وسال گذشته، درست پیش از افتتاح پاریس ۲۰۲۴، به‌طور استثنایی از سویIOC تأیید گرفت. آن‌ها هشدار می‌دهند بازی‌ها منابع آبی و اکوسیستم‌های کوهستانی شکننده را تحت فشار قرار می‌دهد و با اهداف توافق پاریس درتضاد است. ادگار گروسپیرون، قهرمان المپیک ۱۹۹۲ در اسکی آزاد، ریاست کمیته برگزاری را بر عهده دارد. او بر مزایای اقتصادی و میراث مثبت تأکیددارد، اما منتقدان می‌گویند در شرایطی که کسری بودجه فرانسه در ۲۰۲۴ به۵.۸ درصد تولید ناخالص داخلی و بدهی عمومی به ۱۱۴ درصد رسیده،صرف بیش از ۲.۵ میلیارد یورو برای المپیک اتلاف منابع است. اگر این طرح نهایی شود، هفتمین میزبانی المپیک برای فرانسه خواهد بود. تجربه پاریس۲۰۲۴ نشان داد که جامعه‌ای ابتدا مردد، در نهایت می‌تواند از بازی‌هااستقبال کند. پرسش کلیدی این است که آیا المپیک زمستانی ۲۰۳۰ هم مسیرمشابهی را طی خواهد کرد، یا اینکه شک و تردیدها درباره اثرات مالی ومحیط‌زیستی پابرجا می‌ماند.
ترجمه: مهدی سعیدی