کاروان ورزشی ایران با 30 ورزشکار در 9 رشته ورزشی در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد. نگاهی به دوره‌های پیشین این مسابقات حکایت از آن دارد که خود فدراسیون‌های ورزشی متولی اصلی این بازی‌ها بودند و نهادهای عالی ورزش فقط نگاه حمایتی به این مسابقات داشتند. اما در این دوره با سرپرست شدن فریبا محمدیان برای این مسابقات کمی بزرگ‌نمایی شد تا جایی که حتی رژه برای ورزشکاران لباس رسمی در نظر گرفته شد. در حالی که گرما و رطوبت هوای چین و میزان اهمیت این مسابقات، اکثر کشورها را بالباس ورزشی(شلوارک و تی‌شرت) راهی مراسم کرد.
علی‌رغم سال‌ها حضور محمدیان در ورزش، انتقاداتی در خصوص چگونگی رویارویی با این مسابقات مطرح‌شده است. از عدم حضور در اردوها تا مراسم بدرقه طولانی و نامنظم. در این دوره تلاش شد نسبت به مسابقات 2017 لهستان عملکرد بهتری شکل بگیرد. اما در نهایت تیم ایران در رتبه 30ام قرار گرفت.
اگر بخواهیم ورزش ایران را در دو دوره لهستان و چنگدو مقایسه کنیم باید بگوییم در لهستان ایران در میان کشورهای آسیایی مدال‌آور در رتبه پنجم بود اما در چنگدو در رتبه نهم کشورهای آسیایی قرار گرفت که این می تواند زنگ خطری برای ورزش ما باشد.
مدال‌آوری در بازیهای جهانی برای کشور ما از مسابقات 1997 فنلاند و مدال برنز علیرضا کتیرایی در کاراته و جایگاه 44 ایران آغاز شد. در کلمبیا 2013 یک نقره و یک برنز ایران را در جایگاه 50 قرار داد و اوج بازیهای جهانی برای کشور ما در سال 2017 لهستان بود که کسب دو طلا، 8 نقره و یک برنز موجب شد تا ایران در رتبه 24 قرار گیرد. در ادامه اما در بازیهای دوره گذشته نمایندگان کشورمان به دلیل عدم صدور ویزا در مسابقات حضور نداشتند و با یک دوره وقفه در آخرین دوره این بازی‌ها با کسب سه مدال طلا و یک نقره و سه برنز کاروان ایران در رتبه 30 ام مسابقات چنگدو قرار گرفت.
پیش از اعزام تیم‌ها به مسابقات جهانی چنگدو دیدیم که از یک اردوی تدارکاتی تیم های شرکت کننده هم بازدید نشد. درحالی‌که برای فستیوال و دورهمی مسابقات کارگری در یونان مسئولان به بازدید اردوها می‌پرداختند. مسابقاتی که حتی یک عکس از سکو و مدال و پرچم کشورمان نبود و درنهایت خبری نشد که ایران چه کرد.
چنگدو، مسابقات جوانان در بحرین، حتی کشورهای اسلامی مسابقاتی قابل‌اعتنا در حد خود هستند اما تجلی ورزش را باید در ناگویا 2026 و لس‌آنجلس 2028 مشاهده کرد. به نظر می رسد با این روند باید نگران شویم که در مسابقات بزرگ‌تر غافلگیر نشویم.
اکنون ایران درمجموع بازیهای جهانی با 5 طلا، 10 نقره و 6 برنز در رتبه 46 ام قرار دارد و طبیبعتا نیازمند برنامه‌ریزی بهتری برای دور آتی این مسابقات در آلمان خواهد بود. امیدواریم مسئولان ورزش واقع بینانه با مسابقات برخورد کنند و با تلاش برای رفع نواقص برای آینده بهتر ورزش کشور گام بردارند. پیشی گرفتن کشورهایی مانند تایلند، اندونزی، تایپه، ازبکستان ، هنگ‌کنگ از کشورمان مسئله مطلوبی نیست و این کشورها در دیگر رشته‌ها هم می‌توانند در بازیهای آسیایی پیش رو کاروان ورزش ایران را دچار چالش کنند.
میرزا حسین گیلانی