برای روشن شدن این موضوع تعدادی از مصادیق را بر می شماریم. فدراسیون کاراته نمونه خوبی است. کافی است مشاهده کنید که چرا وزارت ورزش در خصوص این فدراسیون از عزل و نصب‌ها و پایان دوران سرپرستی مزدا صوفی گرفته تا شائبه مهندسی انتخابات یا جابه‌جایی روسای هیئت‌ها و ... سخنی نمی‌گوید. معاونت قهرمانی و دفتر امور مشترک نیز سکوت پیشه کرده ، تا یک سرپرست که تا دیروز بالاترین سمتش ریاست هیئت این رشته در استان وزیر بوده، اکنون نگرانی‌های بسیاری را درباره آینده این رشته پدید آورد.
یا در ابتدای وزارت، آقای دنیامالی را بیشتر از ساختمان سئول می‌توانستید در سالن و فدراسیون کشتی مشاهده کنید.
مسئولان وزارت ورزش در دیدارها هم تفاوت قائل می شوند. دراین‌باره انجمن هاکی روی یخ نمونه بهتری است. یک انجمن با جامعه آماری کوچک اما محبوب و و تنها با سه پیست در کل کشور، که مورد لطف و عنایت برخی از مسئولان قرار دارد. از دیدار نوروزی گرفته، تا دیدار با کادر فنی، دیدار با مربی روس و ... .
درستی یا نادرستی اینکه مسئولان با یکی از انجمن‌های زیرمجموعه یک فدراسیون در دو ماهه اول سال در این حجم دیدار می کنند را به خودشان واگذار می‌کنیم. اما نتیجه این اقبال ها بلافاصله در مسابقات دیوژن چهار با شکست 20 بر 0 ، 8 بر 0 و 11 بر 0 در مقابل اندونزی، ارمنستان و کویت و تنها یک پیروزی و ماندگاری در این دسته نمایان می شود. دیگر مسائل هاکی روی یخ را به مطلبی دیگر واگذار می کنیم.
اما بیشترین مسئله که وقت مقام عالی وزارت را می‌گیرد نشست‌های پی در پی با فدراسیون‌هاست. البته کمیته ملی المپیک هم این نشست‌ها را دارد و فدراسیون‌ها دائماً در حال جلسه با مسئولان هستند. اینکه خروجی این نشسته ها چه می‌شود را تنها می‌توان در مسابقات پیش رو به ویژه المپیک لس‌آنجلس مشاهده کرد.
اما به نظر می‌رسد وزارت ورزش و جوانان می بایست کمی هم به رسالت و وظیفه خود رسیدگی کند. آیا طرح‌ها و زیرساخت‌ها بهبودی داشته‌اند؟ شرایط فوتبال و استادیوم‌ها را که همه می‌دانند، اما در خصوص دیگر رشته‌ها، پیست‌ها، سالن‌ها و ... که کمتر بازتاب دارند هم توجه می کنند؟ سالن 12 هزارنفری، کبکانیان و پیست های مختلف آیا از شرایط مطلوبی برخوردارند؟
از شرایط فدراسیون جدید التاسیس روئینگ هم وزارت ورزش کمی سخن بگوید که آیا اقدامی سلیقه ای بوده یا طرح و برنامه دیگر دارند، فدراسیونی که کماکان در دو اتاق در همان فدراسیون قبلی مستقر است. این اتفاقات آیا ریشه درگذشته وزیر دارد و یا مصلحتی وجود دارد؟
طبیعتاً گرایش‌ها و تمایلات هر انسانی با دیگری متفاوت و متمایز است. اما وقتی فردی در مسندی قرار می‌گیرد باید بتواند بر تمایل و گرایش‌های فردی ولو در ظاهر کنترل داشته باشد. همان طور که دکتر پزشکیان طرفداران رقبای انتخاباتی را در کابینه قرار داد، وزرا نیز می بایست کمی منعطف بوده و شخصی با قضایا برخورد نکنند. دولت وفاق فرصت خوبی را فراهم کرده تا وزارت ورزش نیز دست از سلیقه محوری و شخصی نگری بردارد و برنامه های جدیدی برای بهبود شرایط و تعالی ورزش کشور ارائه کند. در غیر این صورت با این نشست های بی پایان و دیدار با انجمن های کوچک و بزرگ چیزی عوض نخواهد شد.
میرزا حسین گیلانی