در بهمن‌ماه 1400 و در زمان وزارت حمید سجادی بود که علی جوادی به‌عنوان مدیرکل جدید ورزش و جوانان استان تهران ظاهر شد. انتصابی که کماکان هم پابرجاست و سه وزیر آمدند و رفتند اما جوادی در یکی از مهم‌ترین استان‌های ورزشی کشور پابرجا ماند. انتصابی که به نظر تلاش‌های بسیاری برای جابه‌جایی آن صورت گرفته اما حاصلی نداشته و جوادی کماکان عهده‌دار مسئولیت در ورزش و جوانان تهران است.
خالی شدن پایتخت از یک زمین چمن فوتبال در برهه ای طولانی، عدم به روزرسانی اماکن ورزشی، اصرار بر حضور برخی افراد در هیات های استانی در برخی فدراسیون ها، اختلاف با تعدادی از فدراسیون ها در انتخاب رئیس هیات، نارضایتی برخی هیئت های ورزشی در رشته‌های مختلف از تبعیض های موجود ، مراسم افطاری برای قهرمانان استان تهران با هزینه هیئت های مربوطه و ده‌ها مورد دیگر را می توان از چالش های مدیریتی ورزش استان تهران در زمان مدیریت جوادی دانست.
مدیرکلی که در اکثر برنامه‌ها حضور پیدا می‌کند و علی‌رغم اینکه مدیران کل بسیاری از استان ها عوض‌شده‌اند، اما جوادی پابر جامانده و به کار خود ادامه می‌دهد و به نظر می‌رسد از دلگرمی و پشتوانه خاصی نیز برخوردار است و خللی نیز در برنامه هایش ایجاد نمی شود. اما اکنون زمزمه های جدی در این زمینه پدید آمده که زمان رفتن جوادی فرا رسیده است.
نام‌های گوناگونی پس از حضور قریب به یک‌ساله دنیامالی در وزارت ورزش و جوانان برای اداره کل تهران شنیده می‌شود و گمانه‌زنی‌های بسیاری وجود دارد. از هم استانی های آقای وزیر گرفته تا مدیران کل دیگر استان ها در ادوار گذشته تا برخی چهره هایی که همیشه و در همه پست ها نامشان مطرح می شود و برخی چهره های گمنام و کمتر شنیده شده، که احتمالا موارد آخر محتمل تر است.
ناگفته نماند که برخی هم معتقدند همان‌طور که دنیامالی تا زمانی که اسبقیان و برخی دیگر معاونین را در سمت‌هایشان به کار گرفته و حتی محمدیان بازنشسته و مناف هاشمی را باز می گرداند، بعید نیست جوادی را هم با توجه به حمایت برخی چهره های بیرونی در تهران ماندگار کند.
اما آنچه که قطعی به نظر می رسد جامعه ورزش به ویژه اهالی ورزش استان تهران تمایلی برای ماندن جوادی ندارند و برای وزارت ورزش و جوانان نیز بهتر است عزم خود را برای نگهداری یا رفتن جوادی زودتر اعلام کند. قطعا اداره کل ورزش و جوانان استان تهران از برخی دیگر استان ها که جابه جایی هایشان انجام شده مهمتر است، اگر وزیر و معاونانش درک لازم را داشته باشند.
به قلم صبا حکمت