به گزارش ژاپن تودی، فورمن با اصالت تگزاسی، حرفه بوکس خود را به عنوان دارنده مدال طلای المپیک آغاز کرد که با توقف جو فریزیر در سال ۱۹۷۳، با صعود به صدر دسته سنگین وزن، ترس را میان همتایانش برانگیخت. هاله مهیج او تنها یک سال بعد از بین رفت، زمانی که محمدعلی کلی یکی از جسورانه ترین پیروزی های تاریخ بوکس را در زئیر به دست آورد، و فورمن را به طعمه گذاشت و طعنه زد تا کمربند خود را در یکی از بزرگترین مبارزاتی که تا به حال برگزار شده بود از دست بدهد. فورمن چند سال بعد ورزش را ترک کرد، اما پس از ۱۰ سال غیبت و یک بیداری مذهبی به توصیف خودش، دوباره بازگشت. این بوکسور ۴۵ ساله سپس یکی از تماشایی ترین ناک اوت های تاریخ بوکس را در سال ۱۹۹۴ به نمایش گذاشت. فورمن، مایکل مورر – با اختلاف ۱۹ سال کوچکتر از خودش - را با یک ترکیب عالی و تصاحب کسب دو کمربند سنگین وزن وی مغلوب کرد. تبدیل شدن فورمن به یک شخصیت الهام بخش کامل شد و او تنها چهار بار دیگر مبارزه کرد تا به حرفه بعدی خود به عنوان یک تاجر خوش ذوق و بازیگر ادامه دهد. فورمن در حالی که در واحد پنجم هیوستون بزرگ می شد به جرائم کوچک نیز دست می زد، اما زندگی خود را از طریق بوکس تغییر داد. او در سال ۱۹۶۸ به تیم المپیک ایالات متحده راه یافت و در نوجوانی در مکزیکو سیتی مدال طلا گرفت و حریف ۲۹ ساله خودش را در یک نمایش ستاره ساز متوقف کرد. فورمن طی پنج سال بعد به اوج بازی حرفه ای رسید، اما به عنوان یک ورزشکار گوشه گیر و غیردوستانه هم از طریق رفتارش و هم از طریق لنزهای نژادپرستانه آن زمان تلقی می شد. او در ژانویه ۱۹۷۳ در جامائیکا، فریزر را متوقف کرد تا کمربند قهرمانی را به دست آورد. فورمن در سال ۱۹۹۷ برای همیشه رینگ را ترک کرد، اگرچه او گاه گداری درباره بازگشت نیز صحبت می کرد. او به عنوان یک تحلیلگر بوکس و به عنوان یک تاجر که باعث شهرت و ثروت او شد، به زندگی اش ادامه داد. او در دهه ۱۹۹۰ برای مدت کوتاهی در یک کمدی به نام جورج بازی کرد و حتی در مسابقه خوانندگی در سال ۲۰۲۲ نیز ظاهر شد. یک فیلم بیوگرافی بر اساس زندگی او در سال ۲۰۲۳ اکران شد. فورمن؛ سرانجام در سن ۷۶ سالگی چشم از جهان فروبست.