کسب مدال برنز واترپلو بازی های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ را شاید بتوان تنها دستاورد محسن رضوانی در واترپلو ایران دانست. از دست دادن الکساندر چیریچ پرآوازه و نبود جایگزین مناسب برای این مربی کروات تیم ملی واترپلو و پس از آن اعتصاب دسته جمعی ملی پوشان واترپلو برای بکارگیری مهدی پنام تاش به عنوان جایگزین چیریچ در بازی های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو که موجب افت و عدم نتیجه گیری واترپلو ایران در بازی های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو و کسب رتبه چهارمی با شکست مقابل قزاقستان شد، همه مهر تاییدی بر عملکرد نچندان مطلوب فدراسیون در سال های اخیر بر مسند ورزش های آبی علی الخصوص واترپلو ایران است.
اگرچه وعده رسیدن به فینال بازی های آسیایی در رشته واترپلو همچنان بر سر زبان رئیس فدراسیون زمزمه می شود اما این بار تحقق این وعده شاید مجال ادامه کار به رضوانی را ندهد و صبر و تحمل دست اندر کاران و متولیان ورزش به قدری نباشد تا بازی های آسیایی آینده صبر پیشه کنند.
اینکه در زمان ۱۱ سال ریاست محسن رضوانی، دو رشته شنا و شیرجه ایران دستاوردی نداشته شاید قابل توجیه باشد اما عدم کسب دستاورد در رشته واترپلو توسط رئیسی که حضور در پنج دوره بازی های آسیایی را در کارنامه دارد قابل پذیرش نیست. حالا در آستانه مسابقات قهرمانی آسیا، همه نگاهها به سمت واترپلو ایران در چین معطوف شده است تا شاید با فینالیست شدن در این رویداد مهم آسیایی، ایران پس از ۲۷ سال حضور در مسابقات قهرمانی جهان را تجربه کند و خود را برای بازی های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا مهیا سازد.
رئیس فدراسیون ورزش های آبی با نگاهی عمیق تر و انعطافی بیشتر می تواند کشتی به گل نشسته واترپلو ایران را دوباره سرپا کند؟ باید صبور بود و تا انتهای رقابت های قهرمانی آسیا نظاره گر عملکرد ملی پوشان واترپلو.
مسابقات واترپلو قهرمانی آسیا از ۶ اسفندماه به میزبانی چین برگزار خواهد شد و تیم ملی واترپلو ایران در گروه B با تیم های ژاپن ، ازبکستان، کره جنوبی و چین تایپه همگروه است. دو تیم اول رقابتهای قهرمانی آسیا جواز حضور در مسابقات قهرمانی جهان را کسب می‌کنند.
به قلم امید باشت باوی