پس از این افتخار آفرینی پیام های تبریک مختلفی منتشر شد اما در این میان پیام وزیر کار و رفاه اجتماعی تعجب برانگیز و جالب بود. اما احمد میدری تنها به ارسال پیام اکتفا نکرد و طی تماسی با مصطفی نکونعل آزاد مجددا این عنوان را تبریک گفت.
سوالی که در اینجا شکل می گیرد این است که اساسا وزیر کار با این همه مشغله چه کاری با ورزش و فدراسیون ناشنوایان دارد؟ در حالی که خود متولی یک فدراسیون ورزشی است اما وزیر محترم به سراغ فدراسیون دیگری رفت و احتمالا از وضعیت فدراسیون تحت پوشش خود بی خبر است. البته عموم این ورزشکاران عضویت سازمان بهزیستی که زیر نظر وزارت کار اداره می شود را دارند اما در ساختار این سازمان و فدراسیون ورزش کارگری هر چه جستجو کردیم خبری از بخش تخصصی حوزه ورزش نیافتیم.
به نظر می رسید که احمد میدری وزیر کار از جمله وزرای با رزومه و کاردان دولت چهاردهم است و نسبت به امور بخش خود اشراف کامل دارد. آیا ایشان به فدراسیون کارگری که زیر نظرشان است توجه داشته و دارند؟ از بحث سفر و نفراتی که اعزام می شوند که عبور کنیم، مسئولان وزارت کار و فدراسیون کارگری دائما از جامعه مخاطب 14 میلیونی سخن می گویند اما بر اساس آمار فدراسیون پزشکی ورزشی این فدراسیون تنها 1632 ورزشکار سازمان یافته دارد.
با این حال پیام و تماس جناب میدری را به فال نیک میگیریم و پیشنهاد می کنیم که ایشان تنها به پیام و تماس خشک و خالی اکتفا نکنند و کاروان مدال آور و بچه های ناشنوایان را دعوت کنند و طی مراسمی از آنان تقدیر کنند و اگر هم تمایل بیشتری به فعالیت دارند چند نفر از این بچه ها را در دستگاه عریض و طویل و پر مجموعه کار و رفاه اجتماعی استخدام کنند که با این کار خیر دنیا و آخرت نصیبشان می شود.
به قلم: صبا حکمت