به گزارش منهای فوتبال، شاید خوشبین ترین هوادار و علاقه مند به تیراندازی هم تصور نمی کرد با رفتن لازلو از تهران، مشکلات روز به روز بیشتر شود. در این میان با آمدن علی دادگر به عنوان رییس فدراسیون و وعده هایی که می داد، همه به روزهای خوش آینده امیدوار شدند. از پرداخت بدهی 17 میلیاردی فدراسیون قبلی گرفته تا حضور مربیان مطرح و به نام خارجی و کسب موفقیت در میادین مختلف چیزهایی بود که رییس فدراسیون تیراندازی بارها و بارها از آنها سخن گفته بود اما نه تنها مشکلات تیم ملی حل نشد بلکه حضور و ادامه فعالیت مربیان خارجی و داخلی نیز با حاشیه هایی همراه بود.
این اتفاقات در شرایطی روی می دهد که تیم ملی بیشتر از هر زمانی نیازمند آرامش و آسایش است چرا که ملی پوشان کشورمان رویدادهای کسب سهمیه المپیک را در پیش دارند و باید برای حضور در این آوردگاه بزرگ ورزشی، جواز حضور را دریافت کنند.
حرف و حدیث ها زیاد است، اما آنچه بیشتر از هر چیز دیگری خودنمایی می کند قراردادهای کوتاه مدت، نبود امکانات لازم برای تیم ملی، عدم ثبات کادر فنی، نبود جایگاه مناسب مربیان ملی پوش و عواملی از این دست است که موجب شده تا مربیان خارجی و داخلی قید حضور در تیم ملی ایران را بزنند.
الهام هاشمی را خیلی ها می شناسند، بانویی که سابقه حضور و فعالیت در خارج از کشور را دارد و با توجه به سوابقی که در کارنامه داشت، بدون شک وزنه ای برای همراهی تیم ملی به شمار می رفت، اما او نیز از جمع ملی پوشان خداحافظی کرده است.
آن سوی میدان نیز ابراهیم اینانلو که سالها به عنوان دستیار لازلو کار و فعالیت می کرد و در این مدت نیز سکان هدایت تیم ملی را بر عهده داشت، قید حضور در تیم ملی را زده است و قصد دارد در فضایی دیگر و خارج از مرزهای کشورمان به کار و فعالیت ادامه دهد و به نظر می رسد با چنین روندی، تیم ملی و ملی پوشان کشورمان در راه المپیک، در مسیری دشوار تر از قبل گرفتار شده اند.
هر چند برخی از دوستان از استراحت مربیانی که نام بردیم ، سخن بر زبان آورده اند اما کدام عقل سلیم قبول می کند در راه المپیک و در چنین روزهایی یک مربی خانه نشینی را در دستور کار قرار دهد.
برخی ها نیز از مذاکره با مربیان خارجی گفته اند اما اگر فدراسیون امکان حضور و فعالیت مربیان خارجی را در ایران داشت، چرا مربیان قبلی که عملکرد خود را نیز نشان داده بودند را نگه نداشت. در حال حاضر فقط سماکین به عنوان گزینه خارجی در ایران کار می کند و اگر به یک یا دو سال قبل بازگردیم مربیانی همچون «ماركو كونتي» ايتاليايي، گوران ماکسیمویچ صربستانی، ویگانو و فیلیپه تی ایتالیا که برای هدایت تیم ملی به ایران سفر کرده بودند، یکی پس از دیگری تهران را ترک کردند.
اگر نگاهی به روزهای آینده داشته باشیم و بخواهیم خوش بین نگاه کنیم، میدان برزیل، فنلاند و قطر را در پیش خواهیم داشت. با انچه در وضعیت مالی فدراسیون مطرح است بدون شک یا اعزامی نخواهد بود یا با اندک نفرات راهی دو میدان اول می شویم اما بدون شک در قطر با تمام قوا به میدان خواهیم رفت تا جواز حضور در المپیک را کسب کنیم. البته فراموش نکنیم در قطر با توجه به این اکثر کشورهای آسیایی جواز حضور در این بازیها را به دست آورده اند، فرصتی برای ایران و سایر تیم ها وجود دارد که از این شرایط بهره ببرند.
سهمیه هایی که حتی در صورت عدم مدال آوری هم می تواند جواز حضور در المپیک را برای ملی پوشان کشورمان به همراه داشته باشد.