همه ساله از 26 مهر الی 2 آبان ماه را به نام تربیت بدنی نام گذاری کرده اند. هفته ای که بنا بود اقشار مختلف جامعه را با ورزش درگیر کند اما در سال جاری در حد یک نام باقی مانده خبری از طرح و برنامه و سیاستی برای گرامیداشت این هفته وجود نداشت.
در گذشته در ابتدا وزیر ورزش و بعضا معاونان او در روز ابتدایی و طی یک نشست خبری به بیان برنامه ها و اهداف خود و گرامیداشت این هفته می پرداختند و از طرح ها و پروژه ها رونمایی می کردند و از آمار و ارقام سخن می گفتند اما به نظر می رسد وزیر فعلی به همراه ارکان وزارتخانه اش کماکان نتوانسته است تغییراتی را ایجاد کند و بر همین دلیل آمادگی لازم برای هفته تربیت بدنی در سال 1403 را نداشته اند.
پیشتر تقویم کاری وزیر و معاونان به شدت شلوغ بود و دعوا بر سر این بود که وزیر یا کدام معاون در کدام برنامه شرکت کنند اما اکنون وزارت ورزش کار خود و رسانه ها را آسوده کرده چرا که برنامه ای وجود ندارد.
از این روی در تقویم رسمی کشور هفته ای را به نام تربیت بدنی نام نهاده اند که اقشار مختلف جامعه با اهمیت، فواید و اثرات ورزش در زندگی فردی و اجتماعی آشنا شوند. بنا بود وزارت ورزش برای هر روز برنامه ای داشته باشد اما اکنون شاهدیم که این هفته تنها در حد نام و انتخاب شعار باقی مانده است. نه در سطح شهری خبری از این هفته است و نه در در سطح وزارت ورزش و جوانان.
احمد دنیامالی 5 مهرماه بود که اسبقیان را به عنوان رئیس ستاد هفته تربیت بدنی انتخاب کرد، اسبقیان نیز کلانتری را به عنوان دبیر این ستاد انخاب کرد. جز نامه نیکوخصال به فدراسیون ها در باره نامگذاری روزهای این هفته و برنامه اهدای خون فدراسیون پزشکی ورزشی و چند برنامه فدراسیون همگانی، این ستاد هیچ نقشی را نداشته است. تنها انتصاباتی بود که ثمره ای در بر نداشت. اکنون باید منتظر بمانیم که رئیس و دبیر این ستاد در پایان این هفته چه گزارشی را به وزیر می دهند.
از طرفی احمد دنیامالی که با وعده تحول به ورزش آمده بود، اکنون در ادامه همان مسیر قبلی نیز توانمند ظاهر نشده است. پیش از رای اعتماد آقای دنیامالی با مسئولان تشکل های ورزشی دیداری برگزار کرده و وعده هایی هم دادند. روز چهارشنبه نیز به نام همان تشکل ها در نظر گرفته شده است. امیدواریم حداقل پیش از پایان یافتن این هفته خود وزیر اقدامی کنند و برنامه ای را داشته باشند و گرنه به ستاد پیش بینی شده هیچ امیدی نیست.
این که به صورت نمادین مراسم پیاده روی گذاشته شود و چند کارمند ساده و تعدادی مدیر بیایند و همراه وزیر چند قدمی را همراهی کنند که گرامیداشت نمی شود. امیدواریم وزیر جدید ورزش راه پیشینیان را نروند و اگر خود طرحی ندارد به افراد صاحب نظر و نظریه پرداز اعتماد کند تا راهنماییشان کند تا شاید ورزش از شرایطی که در آن بسر می برد نجات پیدا کند.