آقای دنیامالی را اهل ورزش با دوران ریاست فدراسیون قایقرانی و سپس حضور در مدیریت تیم ملوان می شناسند به همین دلیل ایشان برای جامعه ورزش چهره ای آشنا هستند. اما گویا حضور در عرصه سیاست سبب شده است تا از فرهنگ ورزش و زبان آن فاصله بگیرند و از این جهت غریبه به نظر آید.
ایشان نیک می دانند که یکی از اصلی ترین اصول ورزش نگهداشتن حرمت کسوت است.حال بر ما پنهان است که چگونه جناب دنیامالی از این اصل مهم غفلت کرده و در نبود کیومرث هاشمی وزیر قبلی ورزش راهی وزارت خانه شده اند.
آیا در ورزش کدام کار مهم و بر زمین مانده ای وجود داشت که ایشان باید حتما روز پنجشنبه و در غیاب اقای هاشمی که در کربلا بودند راهی وزارتخانه می شدند؟ اصلا نبود آقای هاشمی هیچ، آیا برای خود آقای وزیر جدید پسندیده نبود که وزیر قدیم به استقبالشان بیاید؟ آیا اینگونه نمی خواهند این نکته را القا کند که ورزش کار مهمی داشته ولی علیرغم آن آقای هاشمی کار را رها کرده و به زیارت رفته اند؟ به هر انجام از آقای دنیامالی که سابقه حضور در ورزش را دارند بیش از اینها انتظار می رفت.
امید داریم که حالا که آقای دنیامالی حضور در عرصه ورزش را بر حضور در صحنه سیاست ترجیح داده اند (هر چند می گویند به خاطر عزیزی این سمت را قبول کرده اند و تمایل نداشتند) رفتار و گفتار سیاسی و شهرداری را کنار گذاشته و ردای ورزش به تن کنند و گفتاری و رفتاری ورزشی را پیش بگیرند و مبادا منافع ورزش را قربانی آن عزیز و دیگر عزیزان کنند.
نکته آخر آنکه مراقب انتخاب اطرافیان خود باشند تا مبادا مجددا مشاوره ای مانند سریع رفتن به وزارتخانه به ایشان بدهند که شیخ سعدی گفته است:
بسا نیکوی پنجاه سال
که یک نام زشتش کند پایمال
در خصوص اظهارات و دیگر حضورهای ایشان هم سخنانی بود که از آن می گذریم. برای ایشان که با انرژی بسیار وارد میدان شده و پس از حضور در چند فدراسیون عازم فرانسه شدند آرزوی توفیق داریم.
غلامحسین شعبانی