فدراسیون کشتی در زمان علیرضا دبیر ازلحاظ زیرساختی و تجهیزاتی پیشرفت داشته اما ادبیات و سلوک رئیس فدراسیون نه تنها پیشرفتی نداشته بلکه هم به خود وی آسیب زده و هم از محبوبیت این رشته کاسته است. فدراسیون کشتی با توجه به بودجه‌هایی که به این رشته اختصاص پیداکرده اتفاقات خوبی را تجربه می‌کند، سالن‌های مجهز، هتل و خوابگاه‌های مناسب، کمپ‌های مختلف تمرینی همچنین رسیدگی به ورزشکاران شرایط بهتری پیدا کرده اما این اوضاع با گویش و رفتار رئیس فدراسیون و اتفاقاتی توسط وی رقم خورده همخوانی ندارد.
برخی معتقدند کشتی رویکردی پهلوان محور است و چه بسا پول و امکانات بیش از اندازه به هویت این رشته آسیب می زند. اینکه دبیر به‌واسطه حضور در شورای شهر و وابستگی به یک جناح سیاسی می‌تواند بودجه و اسپانسر بگیرد آینده این رشته را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. اما ممکن است این نقطه قوت در پاره ای مواقع، همانند نرفتن کشتی گیران به دهکده ورزشکاران در المپیک پاریس انتقاداتی را نسبت به این رشته برانگیزد. ساز جدایی و تبعیض، بدعتی بود که در این دوره گذاشته شد. به یاد داشته باشیم چندی پیش کشتی گیران نسبت به دریافتی های فوتبالیست‌ها و تبعیض موجود بین آن و قهرمانان دیگر رشته ها معترض بودند اما مشخص شد اگر کشتی گیران هم دست شان برسد ابایی از تبعیض‌ها ندارند. البته کشتی گیران علاقه ندارند به این تقابل ورود کنند بلکه رفتار و ادبیات دبیر است باعث می شود تا آنها به ناچار وارد معرکه شوند.
وقتی علیرضا دبیر در خصوص لوپز کوبایی و دارنده 5 مدال طلای المپیک می‌گوید: «لوپز کیه؟ بچه‌های ما بی‌عرضه هستند و باید روی سکو می‌رفتند» چه می‌توانیم بگوییم! اصل و اساس ورزش بر احترام و ادب کلامی-رفتاری برقرار است. به توانایی و ناتوانی افراد ازاین‌رو می‌توان پرداخت که چرا حسن یزدانی که کشتی‌گیر طلایی المپیک بود اکنون به کشتی‌گیری نقره‌ای تبدیل‌شده و چرا آزادکاران در شور فینالیست شدن شادی کردند و تاج پادشاهی‌شان بر سر حریفان گذاشته شد؟ رئیس باعرضه کشتی در مقام پاسخگویی باید به چنین پرسش هایی جواب دهد.
لوپز بی‌عرضه نبوده و نباید به دلیل ضعف‌های داخلی از قهرمان قابل‌احترام جهان انتقاد کرد.
سعدی در مذمت بدگویی از دیگران می‌گوید که:
بد اندر حق مردم نیک و بد
مگوی ای جوانمرد صاحب‌خرد
که بَد‌مرد را خصمِ خود می‌کنی
وگر نیک‌مردست بد می‌کنی
به بد گفتن خلق چون دم زدی
اگر راست‌گویی سخن، هم بدی
نوع بیان و تحلیل نفربه‌نفر عملکرد کشتی گیران توسط رئیس فدراسیون کشتی کشورمان نیز چندان مناسب نبود. پسندیده خواهد بود اگر دبیر در خصوص رفت‌وبرگشت پژمان درستکار صحبت کند. دوستی که هر وقت بخواهد می‌رود و هرگاه اراده کند بازمی‌گردد. حتماً در مسابقات جهانی پیش رو هم اگر ورزشکاری مدال گرفت خواهد گفت جبران کردیم و تغییرات به ثمر نشست درحالی‌که نظری ناپخته است که مدال المپیک را با جهانی یکی بدانیم. چنانچه بسیاری از مدال آوران حاضرند مدال طلا جهانی را بدهند و یک برنز المپیک بگیرند. نمونه اش همین لوپز که معمولا در رقابت‌های جهانی شرکت نمی‌کرد اما المپیک‌ها می‌آمد و طلای سنگین وزن را می‌گرفت و می‌رفت.
علیرضا دبیر روزی قهرمان کشتی بوده و امروز هم در کسوت رئیس یک فدراسیون ملی می‌بایست ملاحظات بیشتری داشته باشد، نوع پوشش، ادبیات و رفتار او می‌تواند نگاه و توجه بسیاری را به این رشته پرمخاطب جلب کند. در هر حال امیدواریم تغییر در رفتار و ادبیات ایشان بتواند کشتی را همانگونه که هست به مردم معرفی کند.
حسین محمدی