اینگونه نیست که با حداکثر آمادگی مسابقه بدهند، یا شرکت نمی کنند و اگر هم شرکت کنند، جهت اماده بودن برای مسابقه اصلی در پاریس خود را آماده می کنند. آسیب دیدگی پیش از المپیک می تواند برای یک ورزشکار پایان کار باشد و یا حتی برای حفظ تاکتیک و محک زدن حریفان نتیجه را واگذار کند. لذا نمی توان نتایج این روزهای ورزش را ملاک و معیاری برای المپیک دانست. ممکن است در رشته ای ورزشکاری رنکینگش تک رقمی باشد اما در المپیک نتیجه نگیرد و یا بالعکس جزو آخرین نفراتی که در آن رشته کسب سهمیه کرده است باشد و رنک بالایی هم نداشته باشد اما بیاید و بر روی سکو بایستد.
در هر المپیک حتی در کاروان های ورزشی کشورمان نیز در ادوار گذشته مثال های بسیاری در این زمینه وجود داشته و دارد. البته این بدان معنا نیست که رنکینگ های جهانی را بدون اثر و بی نتیجه بدانیم بلکه نتایج سال منتهی به المپیک را باید با شرایطی خاصی دنبال کرد و به نتایج نمی توان اکتفا کرد. یعنی بدین صورت نیست که ورزشکاری رتبه اش تک رقمی باشد و در المپیک قطعا مدال بگیرد و بالعکس رنکینگش پایین و راه به جایی نبرد.
به عنوان مثال چند هفته پیش از رقابت های آسیایی هانگژو بود که ناهید کیانی موفق شد نخستین مدال طلا جهانی تکواندو بانوان را کسب کند. اما در رقابت های آسیایی موفق به کسب مدال نشد و خیلی زود از دور رقابت ها کنار رفت. کیانی اکنون جزو نفراتی است که رنکینگ تک رقمی دارد و همچنین از جمله نفراتی است که کاروان ایران در پاریس می تواند بر روی او حساب ویژه ای باز کند اما نباید فشاری گذاشت و انتظارات را بالا برد. خود کیانی، فدراسیون تکواندو و هم مدیران کمیته ملی المپیک ، همه خواهان موفقیت این ورزشکار هستند اما نباید کار را همچون بازی های آسیایی برای او سخت کرده و انتظارت را بالا ببریم. اگر کیانی بتواند خود را در شرایط مطلوب حفظ کند، به احتمال زیاد می تواند عملکرد خوبی از خود بر جای بگذارد.
علی پاکدامن نیز از لحاظ رنکینگی در شرایطی مانند کیانی بسر می برد و در دنیا جزو بهترین های حال شمشیر بازی می باشد. اما در مسابقات مختلف عملکرد سینوسی از خود بر جای گذاشته است ژیلاگی یکی از افتخارات دنیای شمشیر بازی را شکست می دهد آنگاه به حریفی ساده نتیجه را واگذار می کند، یا در مسابقه ای به نیمه نهایی و فینال می رسد اما در مسابقات آسیایی برنز را هم کسب نمی کند. اما با توجه به تغییراتی که در کادر فنی شمشیر بازی رخ داده و همچنین ظرفیت بالای پاکدامن و انگیزه ای که از او برای المپیک سراغ داریم، می توانیم به عملکرد مثبت او در پاریس باور داشته باشیم.
اهمیت رقابت های المپیک بر کسی پوشیده نیست و ارزش مدال آوری هم برای همگان متفاوت است. امیدواریم در روزهای باقیمانده شرایط به گونه ای رقم بخورد که بهترین ها برای کاروان ورزشی ایران در المپیک پاریس پدید آید و دل مردم کشور شاد گردد که ورزشکاران خود را بر بهترین و بالاترین سکوهای ورزشی جهان ببینند.
حسین محمدی