لیگ ملت های 2024 والیبال دقیقا همان دوره ای که رقابت ها اهمیت فراوانی داشت بازهم برای ایران با شکست آغاز شد؛ آن هم باخت به رقیبی مهم به نام صربستان. روند ناکامی ایران در ریودوژانیرو در هفته اول ادامه داشت و ایتالیا، کوبا و آرژانتین سه تیم دیگری بودند که توانستند شاگردان مائوریسیو موتا پائز برزیلی- فرانسوی را شکست دهند.
بعد از سه شکست ابتدایی تیم ملی که با نمایش نه چندان دلچسب همراه بود انتقاداتی نسبت به سرمربی جدید تیم ملی صورت گرفت و بسیاری از کارشناسان و البته والیبال دوستان پائز را عامل اصلی این ناکامی ها معرفی کردند.
اینکه آیا پائز در حد سرمربی گری تیم ملی والیبال ایران بوده یا خیر نکته ای نیست که امروز فرصتی برای بررسی آن باشد چرا که او به هرشکل با فدراسیون قرارداد امضا کرده و جایگاه سرمربی گری تیم ملی ایران را در اختیار دارد.
اگر سابقه برخورد با مربیانی چون کواچ و کولاکوویچ را در نظر بگیریم متوجه می شویم که همیشه مربیان گزینه نخست برای انتقاد هستند. با این حال سوالی که باید در خصوص انتقادات از پائز و شرایط حضورش در ایران پاسخ داده شود این است که آیا همه چیز برای هدایت بی نقص یک مربی مهیا بوده؟! بدون شک پاسخ منفی است.
پائز سرمربی تیم ملی 5 اردیبهشت به ایران آمد و با آشنایی کمتر از یک ماه با بازیکنان راهی تورنمنت مهم و تاثیرگذاری چون لیگ ملت ها شد. او نه توانست لیگ را به مانند یک سرمربی نظاره گر باشد و نه حتی فرصت گرفتن ارتباط نزدیک با بازیکنان را داشت.
سرمربی برزیلی تیم ملی تیمی را تحویل گرفت که برخی از ستاره هایش رغبتی برای حضور در آن نداشتند و به دعوتش پاسخ منفی دادند و همین موضوع در روحیه دیگر بازیکنان به خصوص تازه واردها تاثیر نامطلوبی گذاشت. اما یکی دیگر از مشکلات تیم ملی، شانس کم برای کسب سهمیه المپیک بوده و هست. با وجود اینکه فدراسیون و کادر فنی و بازیکنان از تلاش خود تا آخرین لحظه برای رسیدن به پاریس صحبت کردند اما قبل از شروع مسابقات برکسی پوشیده نبود که صعود به بازی ها برای والیبال چیزی شبیه به معجزه و امری محال بود.
ملی پوشان کم تجربه ایران باید برای استفاده از این شانس کم تقریبا 90 درصد بازی های خود در لیگ را با برتری پشت سرمی گذاشتند و منتظر نتایج دیگر رقبا هم می مانند. این موضوع فشار مضاعف به تیمی وارد کرد که حتی نتوانست بازی تدارکاتی خاصی نیز برگزار کند. با توجه به این شرایط و البته بهبود کیفیت تیم در دو بازی آخر هفته اول به خصوص دیدار با آرژانتین، ثابت شد همه چیز برگردن بازیکنان و سرمربی تیم ملی نیست.
در دنیای امروز، موفقیت در هر رشته ورزشی نیاز به ابزار و فراهم شدن امکانات از سوی مسئولان در ابعاد مختلف دارد و به این شکل نیست که به واسطه داشتن بازیکنان مستعد یا انتخاب یک سرمربی کارآمد از باقی موارد چشم پوشی شود. در خصوص تیم ملی والیبال ایران در این برهه نیز همین موارد صدق می کند و لازم است برای قضاوت درخصوص عملکرد پائز نه تنها منتظر ماند بلکه باید تاثیرگذاری بقیه موارد را هم مورد توجه قرار داد.
به قلم: شبنم روحی