البته رفتن صیامی و کماکان پیگیری ناظمی در زمان وزارت حمید سجادی بود اما مورد اخیر (فدراسیون ناشنوایان) را کیومرث هاشمی رقم زد و تعجب همگان را برانگیخت. عزل یک رئیس فدراسیون درست در زمانی که در حال برگزاری مسابقات بین المللی می باشد و مسئولان کنفدراسیون آسیا و اقیانوسیه آن در کشورمان و در حال بازدید از اماکن ورزشی می باشند تا در مهر ماه سال آینده میزبانی ایران در بازی های آسیایی ناشنوایان را تایید کنند موضوعی است که می تواند تبعات بین المللی را برای ورزش کشورمان پدید آورد.
عزل شبانه تیشه گران در حضور مسئولان خارجی دقیقا ما را به یاد دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و عزل وزیر خارجه وقت (متکی) در سفر به آفریقا می اندازد. اقدامی که می توانست با کمی صبر در داخل کشور انجام پذیرد تا به آبروریزی بین المللی تبدیل نشود.
کیومرث هاشمی نیز می توانست در ابتدا تیشه گران را به دلیل مسئله بوجود آمده احضار کند، تحقیق و بررسی نهایی را انجام دهد و آنگاه و با مشورت معاونان خود و سنجیدن تمامی ابعاد، تصمیمات لازم را اتخاذ کند. اما در عوض آخرین گزینه را آقای وزیر به عنوان نخستین گزینه برگزید و به نوعی تجب همگان را برانگیخت.
نکته جالب اینجاست که مسابقاتی که موجبات عزل تیشه گران را فراهم ساخته در حضور نمایندگان وزارت ورزش و حراست این نهاد عالی ورزش برگزار شده اما آقای هاشمی به سراغ راس مسابقات و رئیس فدراسیون رفته است و نسبت به زیر مجموعه خود سکوت اختیار کرده است.
شاید انتظار می رفت تا آقای وزیر در جهت رضایت افکار عمومی و رعایت قانون و نگاه مجامع جهانی هم که شده پشت مدیر خود ایستادگی می کرد و یا در جهت روشن شدن ماجرا و ابعاد مختلف و مسببان این موضوع صبر و تحمل بیشتری خرج می کرد.
از طرفی جامعه ورزش به مدت مدیدی است که منتظر اقدامات وزیر نسبتا جدید ورزش و جوانان در عزل و نصب و امور بنیادین ورزش می باشد. اما آقای وزیر نشان داد که هنوز هم زود است که بخواهد انتظارات را براورده سازد. در پی عزل شبانه تیشه گران، وزیر ورزش در اقدامی دیگر به یکباره چهار سرپرست را در فدراسیون ها منصوب کرد تا نشان دهد که قرار نیست به این زودی ها فدراسیون ها تعیین تکلیف شوند و ماجرای سرپرستی ها با حضور کارمندان وزارتخانه کماکان ادامه خواهد داشت. قرعه در این مرحله به فدراسیون سوارکاری، انجمن های ورزشی، ناشنوایان و دو و میدانی افتاد و باید دید یازده فدراسیون با سرپرست دیگر نیز به چه سرنوشتی دچار می شوند.
امید است هر چه زودتر 14 فدراسیون بلاتکلیف به همراه فدراسیون ناشنوایان هر چه زودتر تعیین و تکلیف شوند. همچنین این عزل سراسیمه و شتابزده رئیس فدراسیون ناشنوانیان به تهدید جدیدی علیه ورزش کشور تبدیل نشود و پیش از آنکه کار به فدراسیون جهانی کشیده شود، حل و فصل شود تا دودش به چشم تمامی ورزش کشور و علی الخصوص ورزشکاران شایسته ناشنوای کشورمان نرود و به موضوعی حاد در ورزش بین الملل تبدیل نشود.
حسین محمدی