انتخابات فدراسیون والیبال که علاوه بر محمدرضا داورزنی(رئیس فعلی)، نام میلاد تقوی(دبیر فدراسیون)،نائب رئیس، مشاور و عضو هیات رئیسه نیز در اسامی مشاهده می شود. البته برخی دیگر نیز در هیات تهران و تیم های ملی حضور دارند که به نوعی به تیم داورزنی منصوب می شوند. در طرف مقابل نیز بهنام محمودی و چند نامزد دیگر به صورت مستقل حضور دارند.
انتخابات ریاست جمهوری و حتی برخی دیگر از فدراسیون های ورزشی نشان داده است که کاندیدای پوششی موثر و نتیجه بخش خواهد بود. اما در زمینه فدراسیون والیبال از چند جنبه حائز اهمیت است. در ابتدای امر اینکه مسئله ممنوعیت حضور کارمندان وزارت ورزش و جوانان در فدراسیون ها یکی از چالش های پیش روی داورزنی در کنار بازنشستگی دیر هنگام این مدیر قدیمی ورزش کشور می باشد. مسائلی که هر کدام می تواند به نوعی چالش داورزنی در انتخابات پیش رو باشد تا بر تعدد نامزد های پوششی بیافزاید. استعفای تقوی از دبیری فدراسیون نیز این احتمال را قوت بیشتری می بخشد.
اما نکته حائز اهمیت این می باشد که بیشتر شرکت کنندگان این انتخابات زیردستان داورزنی محسوب می شوند. زیردستانی که اکنون به نوعی داعیه و سودای ریاست و هم ترازی با داورزنی و ریاست بر یکی از مهمترین و بزرگترین فدراسیون های ورزشی کشور را در سر می پرورانند. در طرف مقابل، آرای بهنام محمودی در انتخابات پیشین این فدراسیون موجب می شود تا نگرانی های جدی در خصوص او بوجود آید. محمودی از ورزشکاران و نفرات تشکیل دهنده نخستین تیم ملی مقتدر والیبال کشور می باشد و نسبت به تقوی و بسیاری دیگر از شانس بالایی برخوردار گردد و حساب ویژه ای روی او باز کنند.
حضور محمودی در کنار داورزنی ما را به یاد انتخابات فدراسیون تکواندو و رقابت ساعی و پولادگر می اندازد. فدراسیون والیبال نیز همچون تکواندو با ثبات مدیریتی موفق به کسب افتخاراتی شد اما با همان مدیریت رو به افول گرایید و در پایان نیز سکان هدایت به یکی از قهرمانان و ورزشکاران شاخص همان رشته واگذار گردید. پولادگر رفت و ساعی آمد، اکنون باید دید که در انتخابات پیش روی والیبال چه نتیجه ای رقم می خورد و آیا داورزنی نیز به سرنوشت پولادگر دچار می شود و یا موفق می شود خود را و یا یکی از همین زیردستان را منصوب کند و یا این فدراسیون نیز به دست یکی از قهرمانان اداره خواهد شد.
به قلم حسین محمدی