این روزها موضوع اصلی بحث در جمع اهالی ورزش، بحث رفتن و یا ماندن وزیر ورزش و جوانان است؛ موضوعی که بر اساس ضرب المثل معروف تا نباشد چیزکی، مردم نگویند چیزها، خیلی زیاد و به تعبیری تکراری شده است!
ورزشی ها و مردم علاقه‌مند به ورزش این روزها با توجه به شرایطی که حمید سجادی دارد، رفتن او را محتمل تر از هر زمان دیگری می دانند. اما سئول نشیننان هم با رد این موضوع مدعی هستند که وزیر در این روزها بیشتر از هر زمان دیگری وقت خود را در وزارتخانه می گذراند و دارد کارش را می کند؛ حالا کدام کار و با کدام خروجی، حرفی از آن به میان نمی آورند! روش مقابله ای که بنظر می رسد دیگر جواب نمی دهد و دوستان باید به دنبال راهکار دیگری باشند تا این ماندن را توجیه کند.
حمید سجادی به گفته خودش باید روزانه ۲۱ عدد قرص بخورد و گردن خودش را نیز باید آتل بسته و آن را فیکس نگه دارد و ... در این شرایط چنین بنظر می آید که اهمیت سلامتی آقای وزیر باید اولویت اول و آخر باشد؛ موردی که گویا همه به آن توجه نشان می دهند جز خود حمید سجادی!
اینکه وزیر برود و یا اینکه نرود، چنین بنظر می رسد که دیگر زیاد مهم نباشد، بلکه مهم ورزشی است که روز به روز دارد حالش بدتر و اورژانسي تر می شود و برای مداوای آن هم هيچكس پاپيش نمي گذارد، در حاليكه باید هر چه زودتر وارد عمل شد که فردا دیر خواهد بود.
محمدرضا نصرالله زاده