ناکامی کاراته‌کاها در رده های پایه آسیایی و در ادامه مقام چهارمی در رقابت های بزرگسالان موجب می شود تا زنگ خطر برای این رشته پرطرفدار به صدا درآید.
عنوان چهارمی تیم بزرگسال کاراته ایران نشان می دهد جایگاه کاراته ایران در قاره کهن نیز به خطر افتاده و دیگر از اقتدار دوره‌های گذشته خبری نیست.
طباطبایی و کادر مدیریتی فدراسیون 4 سال پر از مسابقه و بودجه‌های ناشی از حضور در المپیک توکیو را تجربه کردند اما این درآمدها و حضور در المپیک هم نتوانست از خاموشی بی‌صدای یکی از پرطرفدارترین رشته‌های ورزشی کشور جلوگیری کند. نارضایتی‌های داخلی روزبه روز تعمیم پیدا می کند و به صورت شکست و ناکامی در عرصه های بین‌المللی نمود پیدا می کند.
جامعه کاراته ایران به پشتوانه نیروی انسانی غنی و سبک های فعال بی شماری که دارد حتی بدون بودجه های دولتی نیز می تواند دست به اقدامات بزرگی بزند، اما بودجه های المپیکی هم نتوانسته است کادر مدیریتی این فدراسیون را مجاب کند تا اقداماتی ساختاری ترتیب دهند. کبکانیان روز به روز به مجموعه ای از کار افتاده تبدیل می گردد و در خصوص زیرساخت ها و پشتوانه های کاراته ایران و تجهیز این فدراسیون اقدامی انجام نشده است و تیم های ملی کاراته بیشترین حضور را برای تمرین در آکادمی ملی المپیک در میان رشته های مختلف ورزشی دارند.
از طرف دیگر نزدیک بودن مجمع انتخاباتی فدراسیون کاراته و شکست های تیم ملی این رشته که بیش از فنی بودن به ضعف مدیریتی این فدراسیون باز می گردد موجب می شود تا وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و اعضای مجمع انتخاباتی کاراته فکری برای این فدراسیون بیاندیشند تا حداقل کاراته پر مدال تجربه تلخ مسابقات اخیر را در بازی های آسیایی هانگژو تجربه نکند.
حسین محمدی