تکواندوکار المپیکی: برای کسب بهترین نتیجه به المپیک می روم

وی طی گفت و گویی، چگونگی کسب سهمیه المپیک و هدف خود برای رسیدن به مدال المپیک را چنین توصیف کرد: مسیر دشواری را برای رسیدن به المپیک پشت سر گذاشتم؛ پله ها را یکی یکی طی کردم و به اردوی تیم‌ملی رسیدم. زمانی همه تلاشم این بود کادرفنی به من اعتماد کنند و بتوانم در اردوها حضور داشتم باشم. با توجه به اینکه روی وزن اول چندان حسابی باز نمی‌کردند مدتی طولانی سپری شد تا به عنوان وزن اول ایران انتخاب شوم. بعد از آن یک دوره چهار ساله تمرینات طاقت فرسا را برای کسب سهمیه المپیک شروع کردم. بدون شک بدست آوردن جواز حضور المپیک در رشته تکواندو یکی از سخت‌ترین کسب سهمیه‌‌هاست چراکه چهار سال مسابقات سنگین حتی سخت‌تر از رقابت‌های جهانی را باید پشت سر بگذاری تا بتوانی امتیازات لازم را بدست آوری، فکر می‌کنم شرایط ما را ورزشکاران کاراته که دو سال است در کوران مسابقات هستند، درک کنند.

نماینده المپیکی بودن مسئولیت سنگینی است

حس خوبی دارم که به عنوان نماینده تکواندو ایران در بازی‌های المپیک حضور پیدا می‌‌کنم. به همان اندازه که این احساس خوب است، مسئولیت سنگینی را به همراه دارد. من در این سال‌ها مسیر زندگی‌ام را به شکلی برنامه‌ریزی کردم تا به هدفم که شرکت در المپیک بود برسم.

شاید هیچکس مثل من در وزن اول سختی و زحمت نکشیده و به اندازه من مدال المپیک نمی‌خواهد؛ برای همین تلاش می‌کنم مزد زحماتم را بگیرم.

علاقه مندان از ما نتیجه می خواهند

من و میرهاشم حسینی، در این مسیر قرار گرفته بودیم و باید عملکرد خود را به شکلی پیش می‌بردیم تا سهمیه بگیریم.در این راه باید مسابقات مختلفی را پشت سر می‌گذاشتیم و نتیجه می گرفتیم. متاسفانه ورزش دوستان تنها نتیجه را می‌بینند و اتفاقاتی که افتاده است را در نظر نمی‌گیرند. طی رقابت‌های جهانی 2019 در حالی به مدال برنز رسیدم که بعد از 10 کیلو وزن کم کردن به خاطر دیر صادر شدن ویزا دقیقا روز وزن کشی به مسابقات رسیدم. هیچکس این موضوع را ندید! یک ماه دائم خونریزی داشتم و با این وجود ایستادم و موفق شدم. 

 وقتی برای هدفی مدت طولانی تلاش می‌کنی و نتیجه می‌گیری، حس فوق العاده‌ای دارد. اگر در مسیر دیگری قرار می‌گرفتم و حتی موفق‌تر هم بودم نمی‌توانستم با این احساسات روبه‌رو شوم وهمین موضوع به من دلگرمی می‌دهد.

خیلی وقت ها  تصمیم گرفتم ورزش را کنار بگذارم چون خیلی ناملایمات دیدم اما در نهایت بر مشکلات پیروز شدم. 

به آسیبم به عنوان یک نعمت نگاه می‌کنم

در دوران کرونا به جایی رسیده بودم که احساس خستگی نمی کردم و فکر می‌کردم اختیار همه امور در دست خودم است اما به یکباره شرایط آسیب برای من پیش آمد و احساس کردم دنیا برای من تمام شده است؛ روزهای بدی را پشت سر گذاشتم اما به مرور، دید من نسبت به زندگی عوض شدو سعی کردم با تمامی لحظات کنار بیایم. 

تنها به مدال المپیک فکر می کنم

براساس تصویرسازی‌هایی که داشتم پیش زمینه ذهنی برای حضور در المپیک را دارم. برای کسب نتیجه مطلوب خیلی زحمت کشیده‌ام. فکر نکنم فضای این میدان بتواند تاثیری روی من بگذارد چراکه تنها به مدال المپیک فکر می کنم.

همه می‌دانند تکواندو ورزش لحظه‌‌هاست، نمی‌توانیم هیچ قولی بدهیم چراکه با یک اشتباه ممکن است کنترل بازی از دست ما خارج شود اما من، میرهاشم و کادرفنی شرایط سختی را پشت سر گذاشتیم و مطمئن باشید به راحتی از این فرصت عبور نمی‌کنیم.

هیچکس برای کسب تجربه در این رویداد بزرگ حضور پیدا نمی‌کند

جدول مبارزات مشخص است، حریفان  خود را می‌شناسم و با بیشتر آنها چندین مرتبه مسابقه داده ام.‌ پیش بینی خودم از نتیجه خوب است اما این موضوع هم در میدان مسابقه مشخص می‌شود؛ بازی‌های المپیک با میادین دیگر فرق می‌کند و هیچکس برای کسب تجربه در این رویداد بزرگ حضور پیدا نمی‌کند. همه برای بهترین نتیجه پا به این میدان می‌گذارند و نباید هیچ تکواندوکاری را دست کم گرفت، در دوره قبل هم دیدید برخی نفرات که در رنک‌های پایین قرار داشتند توانستند مدال طلا بگیرند.

اردوهای این دوره بی شباهت به حبس نبود

اردوی این دوره ما با اردوهای قبلی قابل مقایسه نبود و با وجود کرونا ما حتی از دیدن خانواده‌های خود برای مدت طولانی محروم بودیم. به نوعی در حبس قرار داشتم اما با توجه به هدف والا،  با این موضوع کنار آمدیم.

 بعد از المپیک ابتدا پای خود را جراحی می‌کنم تا خیلی زود به مسابقات بازگردم و در مسیر کسب سهمیه المپیک پاریس قرار بگیرم.

از مردم و به ویژه خانواده بزرگ تکواندو می‌خواهم انرژی‌ مثبت بفرستند. هر نتیجه ای بگیریم روی این رشته تاثیر می‌گذارد. مطمئن باشید تنها به خودمان فکر نمی کنیم و بخاطر آنها  تکواندو و موفقیت ورزش تلاش خواهیم کرد.