وی مستمسک خود را حرف های علیرضا دبیر، رییس فدراسیون کشتی عنوان کرد و گفت:منابع مالی ما محدود است. علیرضا دبیر با منابع جاری و سهمیه زیاد نمی داند چه مدالی می گیرد. با این شرایط ما نمی توانیم برای مدال قول دهیم ولی تلاش می کنیم بهترین نتیجه را بگیریم!
علی مرادی درباره پیش‌بینی‌اش از عملکرد وزنه برداری ایران در المپیک توکیو گفت: المپیک جایگاه شگفتی‌هاست. در سال ۲۰۰۰ توکلی قهرمان شد و ۲۰۱۶ سلیمی در ناباوری مدال نقره را از دست داد. با توجه به تلاطم ها در سال های اخیر در فدراسیون جهانی و اینکه بسیاری از ورزشکاران بزرگ از جمله ورزشکاران ما مصدومیت دارند پیش‌بینی سخت است. این دو تلاش می کنند تا با نتایج خوبی برگردند.
جالب اینکه رییس فدراسیون وزنه برداری از کسب بهترین نتیجه سخن به میان می آورد در عین حال بلافاصله می گوید قول مدال نمی دهد. اگر واقعا قرار نیست مدالی در وزنه برداری کسب شود پس بهترین نتیجه چه مفهومی دارد،مگر در المپیک امتیاز تیم ها و قهرمانان را جمع آوری و به آنان مدال می دهند؟ وزنه برداری ما در المپیک ۲۰۱۶ ریو دو مدال طلای ارزشمند به دست آورد و رییس فدراسیون پس از گذشت ۵ سال از آن زمان به صراحت اعلام می کند قول کسب مدال نمی دهد. مفهوم این ادعا اگر پسرفت نیست، چه نام دیگری می توان بر آن نهاد؟
این ادعاها در حالی مطرح می شود که وزنه‌برداری و کشتی همواره در میادین المپیک برای ما افتخار آفرین بوده‌اند. انتظار مردم از قهرمانان این دو رشته در المپیک توکیو نیز کسب موفقیت و مدال‌های رنگارنگ است. اگر روسای این فدراسیون‌ها نتوانند به خواست و علائق مردم عمل کنند و دل یک ملت را شاد سازند، باید پاسخگوی عملکرد خود باشند. اگر قرار است روسای فدراسیون‌های مدال آور ما نیز پیشاپیش از عدم کسب مدال سخن به میان آورند در آن صورت باید فکری به حال ورزش و این فدراسیون‌ها شود.