پایان جام جهان پهلوان تختی!

دریغ و افسوس که طی سال های متمادی، جای اینکه بتوانیم بر عظمت و ابهت این رقابت ها بیفزاییم از کیفیت و کمیت آن کاستیم. امروز کار به جایی رسیده که نه تنها تیم ها و کشتی گیران خارجی رغبتی برای حضور در این مسابقات ندارند بلکه فضا برای حضور حداکثری صاحبنامان داخلی ها نیز مهیا نیست.
امسال اگرچه کرونا بهانه ای بود تا بسیاری از چهره های شاخص، پیشکسوتان و شناخته شده ها در سالن مسابقات حضور نداشته باشند اما تا حد امکان افراد غریبه با کشتی در محل مسابقات جولان می دادند. برخی چسبیده ها به این ورزش که گویا قرار است جای چکیده ها را بگیرند قصد ندارند دست از سر کشتی بردارند. باعث تاسف است در مسابقاتی که با نام تختی مزین شده تقریباهیچکدام از نامداران و هم دوره های وی حضور نداشته باشند. اینجاست که باید گفت  قطار فدراسیون اگر چه در حال حرکت است اما به نظر می رسد روی ریلی که باید آن را به مقصد برساند سیر نمی کند. اینجاست که به زعم برخی عزیزان چه بسا هشدار نقادان دلسوز سنگ اندازی به قطار در حال حرکت  تعبیر می شود.
در پیکارهای موسوم به جام تختی نه تنها خارجی ها نیامده بودند بلکه بسیاری از  شرکت کنندگان داخلی نیز از آمادگی مطلوب برخوردار نبودند. همین امر شکست تعدادی از چهره های شاخص هردو رشته آزاد و فرنگی را رقم زد. قهرمانانی که امید می رفت به خاطر حضور در میدان جهانی هم که شده با تمام وجود بجنگند.
 امسال سال المپیک است و انتظار زیادی از دست اندرکاران فدراسیون نمی رود که بتوانند تمام جوانب را در نظر بگیرند جز اینکه تیم ۱۱ نفره کشتی آزاد و فرنگی را با آمادگی کامل و انگیزه بالا به توکیو اعزام کرده و نتیجه مطلوب کسب کنند. بدیهی است موفقیت در این میدان تاثیر بسزایی در آینده کشتی و حتی فدراسیون خواهد داشت با تمام این احوال و صرفنظر از نتایج کشتی در المپیک، یک نکته را نمی توان از نظر دور داشت که اگر واقعا خواهان تدوام برگزاری مسابقات بین المللی جام جهان پهلوان تختی هستیم باید سازوکار، زمانبندی و شرایط آن را به درستی فراهم کنیم. اگر چنین نباشد و چنان نکنیم باید سال آینده نیز شاهد مسابقاتی سرد و بی روح باشیم. مسابقاتی که نه در حد و نام تختی و نه دلچسب علاقه مندان به کشتی خواهد بود.

به قلم محمدرضا کاظمی