استقبال گرگانی‌ها از آنها برایش تبدیل به خاطره‌انگیزترین روز شد چراکه با وجود کرونا هزاران نفر به خیابان‌ها آمدند و بازیکنان تیم قهرمان را غرق در تشویق کردند. گفت و گوی متفاوت ما را با کاپیتان تیم بسکتبال شهرداری گرگان در ادامه می خوانید.
وقتی جام قهرمانی را بالای سر می‌بردی چه حسی داشتی؟
خب خیلی خوشحال بودم که به قهرمانی رسیدیم. گرگان برای اولین بار به قهرمانی رسید و خوشحال بودم که من هم عضوی از آنها بودم و جام را بالای سر بردم. مسلما گرگان سال‌های آینده هم به قهرمانی خواهد رسید اما همیشه اولین بار چیز دیگری است به خصوص که با اولین کاپیتانی من هم همزمان شد.
رقابت در فینال چطور بود؟
بسیار سخت و فشرده بود و بازی آخر هم که استثنایی شد اما من می‌دانستم که آن بازی را می‌بریم و تا لحظه آخر امیدوار بودم. ما رقابت دشواری با مهرام در فینال داشتیم چراکه حریف چغری بود اما خداراشکر بازی های خوبی را به نمایش گذاشتیم.
استقبال در گرگان چطور بود؟
استقبال هم که بی نظیر بود و به نظرم یکی از بهترین حس‌هایی که یک ورزشکار می‌تواند تجربه کند را ما در آن روز تجربه کردیم و هیچ وقت آن را فراموش نخواهیم کرد.
در این روزهای کرونایی عجیب بود این جمعیت بیرون آمده بودند. مردم گرگان واقعا عاشق بسکتبال هستند و تا در میان آنها نباشید متوجه نمی شوید که چقدر به این رشته علاقه دارند و خوشحالیم که توانستیم قهرمانی را به آنها هدیه دهیم.
فصل سختی را پشت سرگذاشتید، بخاطر کرونا بازی های لیگ متفاوت برگزار شد اما در نهایت برای شما خوب تمام شد. کمی از روزهای قرنطینه برایمان بگو، چطور سر خودت را گرم می کردی؟
من هم ورزشم را ادامه دادم. مدرسه بسکتبال ما برپا بود و آنجا هم به بچه ها تمرین می‌دادم و هم خودم تمرین می‌کردم. کتاب می خواندم. موسیقی هم کار می کردم و هم گوش می‌دادم. بالاخره هر طوری بود سر خودم را گرم می‌کردم تا حوصله ام سر نرود.
الان بیشتر از همه دلت برای چه چیزی تنگ شده و قدر چه چیزی را بیشتر می دانی؟
بیشتر از همه دلم برای مامان و بابایم تنگ شده و فکر می کنم 6 ماه می شود که آنها را ندیده ام و واقعا الان قدرشان را بیشتر می‌دانم.
بهترین و بدترین اتفاقی که در این سال برات افتاد چه بود؟
سالی که گذشت اتفاق آنچنان خوبی نیفتاد و به نظرم کلا آدم آرام تری شدم و این شاید نکته مثبت آن بود اما ناراحتم برای این انسان هایی که از دست رفتند مثلا برای خودم فوت استاد شجریان بسیار ناراحت کننده بود.
آدم شاد و شنگولی هستی یا بدعنقی؟
آدم شادی هستم البته به جز موزیک‌هایم که سنتی است و عده ای دوست ندارند اما درکل آدم شادی هستم.
آخرین باری که مهربانی کردی کی بود؟
کلا آدم آرام و مهربانی هستم و همیشه سعی می‌کنم مهربانی کنم.
و اینکه سلامتی چقدر برایت ارزش دارد و برای اینکه سالم باشی علاوه بر ورزش چه کارهایی انجام می دهی؟
به نظرم قدم اول خوشبختی داشتن سلامتی است و برای همین هم برای من خیلی مهم است. هرکاری که بخواهی انجام بدهی بدون سلامتی معنا ندارد. برنامه غذایی‌ام را رعایت می کنم البته سلامتی بخش روانی هم دارد و سعی می کنم به آن برسم تا روح و روان سالمی داشته باشم.
به قلم: سعیده فتحی