نکته جالب اینجاست که سید حسن طباطبایی درست زمانی پشت میز ریاست این رشته پرجمعیت نشست که به اذعان بسیاری از صاحب نظران یکی از بهترین تیم های تاریخ کاراته ایران در اختیارش قرار گرفت و در این شرایط نتیجه گرفتن کار دشواری نیست.
البته خوش اقبالی‌های او به همین جا ختم نشده و در عین ناباوری در زمانی این سمت را در دست گرفت که کاراته برای اولین مرتبه یا شاید آخرین مرتبه شانس حضور در بازی های المپیک را پیدا کرد. فرصتی که بدون شک برای هر رئیسی در کاراته حکم ماندگاری در تاریخ را دارد.
در چنین شرایطی بیماری منحوس کرونا موجب شد بسیاری از برنامه های داخلی و برون مرزی یا به تعویق بیافتد یا منتفی شود و همین موضوع نیز باعث شد عملکرد طباطبایی از سوی خانواده فهیم و سخت گیر کاراته مورد نقد قرار نگیرد. اتفاقی که اگر رخ نمی داد به اعتقاد بسیاری شاید موجب می شد عمر مدیریتی رئیس فعلی نیز همچون روسای قبلی کوتاه شود.
اما در کنار تمام این مباحث به جرات می توان گفت حمایت های وزارت و ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک در طول 2 سال گذشته از این رشته در تاریخ کاراته کم سابقه یا بی سابقه بوده و از همین امر دست مدیریت این رشته برای برنامه های مختلف از جمله تدارک تیم ها به شدت باز گذاشته است. تدارک تیمی هم که در چند دوره اخیر رقابت های آسیایی و جهانی نتایج شگفت انگیز و صد البته تحسین برانگیزی را بدست آورده قاعدتا همانطور که پیش تر اشاره شد با وجود امکانات و بودجه ایده آل چندان دشوار نیست.!
اما نکته جالب اینجاست که طباطبایی درست در چنین شرایطی با ناامیدی یا تردید در مورد نتیجه احتمالی کاراته ایران در المپیک صحبت می کند.هر چند به هیچ وجه قصد نداریم از زحماتی که رئیس پیشین مجموعه ورزشی آزادی در این رشته کشیده به سادگی بگذریم اما سوال اینجاست که چرا درست در نزدیکی برگزاری این رویداد رئیس فدرسیون باید اینگونه از زیر بار اتفاقی که هنوز رخ نداده شانه خالی کند؟! آیا در تیم یا کادر فنی مشکلاتی وجود دارد یا رئیس فدراسیون به عملکرد خود ایمان ندارد؟! آیا در فاصله کمی که تا شروع بازی ها باقی مانده طرح چنین مسائلی نمی تواند بار منفی روحی برای ملی‌پوشانی به همراه داشته باشد که هنوز موفق به کسب سهمیه نشده اند؟!
درست است که شاید طباطبایی با بیان این موضوع به نوعی سطح توقع مسئولان را از تیم اعزامی پایین آورده باشد اما قطعا تاثیراتی منفی ای که برروی تیم گذاشته به مراتب سنگین تر از کم کردن سطح توقعات است.
به هر حال امیدواریم ملی پوشان شایسته کشورمان در هر دو بخش زنان و مردان در فرصت باقیمانده تعداد سهمیه ها را بالا برده و با تمام قدرت در بازی های المپیک به افتخار آفرینی برای ورزش ایران بپردازند. اتفاقی که نه تنها از دسترس تک تک ملی پوشان فعلی تیم دور نیست بلکه با اعتماد به نفس و تکیه بر تجربیات چند سال اخیر خیلی راحت تر از این حرف ها رخ خواهد بود.
به قلم: سید ایمان میری