انتخاب سرمربی نوجوانان در این دوره از اهمیت دو چندانی برخوردار است زیرا شرایط سنی تعدادی از ستاره‌های تیم‌ملی بزرگسال آنان را ناگزیر به خداحافظی پس از المپیک سال آینده خواهد کرد. از این رو پشتوانه‌سازی برای تیم ملی ایران در این مقطع زمانی ضروری است. علاوه بر این دفاع از جایگاه تیم‌های ملی ایران در رده پایه جهان نیز می‌تواند اقتدار والیبال کشور را در جهان تضمین کند.
با این حال خبرهای ضد و نقیض از لابی گزینه‌های مختلف هدایت رده سنی نوجوانان قدری نگران کننده است. زیرا تعدادی از مربیان جا مانده از اتوبوس موفقیت‌های والیبال ایران از هیچ کوششی برای تصاحب مسند تیم ملی رده پایه فروگذار نیستند. از دید و بازدیدهای مخفی با تعدادی از چهره‌های نزدیک به داورزنی تا لابی با برخی از فعالان رسانه از سوی چند نفری که خود را کاندیدای این مسئولیت معرفی می‌کنند، قابل تامل است.
هر چند داورزنی ثابت کرده در سپردن سکان تیم ملی به افراد مجرب با کسی تعارف ندارد اما به هر ترتیب سوگیری افراد نزدیک به او تا حدودی بر غبار فضای تعیین کادر فنی نوجوانان می‌افزاید.
یکروز یکی از مسئولان می‌گوید سرمربی نوجوانان انتخاب شده، فردا دیگری در مصاحبه‌ای تاکید دارد که فعلا به دو گزینه نهایی رسیده‌اند. در آخر هم تعداد افرادی که خود را گزینه اصلح فدراسیون معرفی کرده و مدعی هستند به تعداد انگشتان دو دست می‌رسد!
قدر مسلم سرمربی تیم ملی والیبال نوجوانان باید حداقل تجربه کار در رده‌های سنی را داشته و به دانش نوین این رشته مسلط باشد. روانشناسی بداند که خدای نکرده دوباره خبری از تنبیه بدنی و کتک‌کاری از اردوها درز نکند. آنالیز والیبال را بفهمد تا در جریان مسابقات شیوه بازی بازیکنان گم نام تیم‌های حریف را تحلیل کند و از همه مهمتر بتواند از نظر فنی بازیکنان را رشد دهد.
در غیر این صورت چرخه معیوب تمسک به صغر سن یکبار دیگر به تیم‌های پایه والیبال آفت می‌زند و نه تنها موفقیت‌های احتمالی را زیر سوال می‌برد بلکه تیم ملی بزرگسال را در سال‌های آتی با خلاء پشتوانه رو به رو می‌سازد.
امیدواریم محمدرضا داورزنی رئیس کارکشته فدراسیون والیبال در انتخاب سرمربی جدید تیم ملی اسیر لابی بازیهای برخی افراد پر رفت و آمد به فدراسیون نشود و هرچه زودتر بهترین گزینه را برای استعدادیابی و تشکیل اردوی نوجوانان انتخاب کند.
امیرداود کمالی