امنیت ورزشگاه ها، موضوعی که قبل از آغاز لیگ خیلی ها دم از آن می زنند، اما چه شد؟ یک کودک 8 ساله فدای بی احتیاطی شد. این اولین و آخرین بار نیست. از این حادثه ها بسیار دیده ایم. اما چرا یک بار برای همیشه با مقصران به شدت برخورد نمی شود؟ اگر این کودک فرزند یکی از مدیران ورزشی بود آیا باز هم شاهد این اتفاق ها بودیم؟
چرا مسببان این حوادث معرفی نمی شوند؟ چرا با آنها برخورد جدی نمی شود؟
چرا به جای شعار دادن و هیاهو کردن، به دنبال واقعیت ها نیستیم. چرا مدیران ورزشی ما به جای آنکه به فکر رسانه ها و پر کردن فضای مطبوعات و خبرگزاری ها باشند، به فکر حل کردن مشکلات ساده ای نیستند که به همین راحتی، شادی یک خانواده را به عزا تبدیل می کند.
ورزشگاه آزادی این بار بوی مرگ می دهد، آنهم در آستانه دربی. بیاییم یک بار برای همیشه باور کنیم که نباید تقصیرها را گردن هم انداخت. بیاییم یک بار برای همیشه با واقعیت ها کنار بیاییم. فراموش نکنیم کودکی به دلیل بی احتیاطی یک یا شاید چند نفر، امروز به جای بازی کردن های کودکانه، زیر خروارها خاک خفته و باید مسببان آن مشخص و معرفی شوند.
اگر این کودک، کودک من و شما بود امروز چه خواسته ای داشتیم؟