"حمیدرضا زورآوند" رکورددار پیاده روی و عضو تیم ملی دوومیدانی ایران در المپیک 2016 ریو در گفت وگو با خبرنگار منهای فوتبال، درباره حضور در رقابت های قهرمانی باشگاه های ایران اظهار کرد: چندین سال است که با تیم نفت در لیگ شرکت می کنم و مسابقه خوبی را هم پشت سرگذاشتم و به لطف خدا توانستم به مقام اول هم برسم. رکوردم خیلی بد نبود اما این رکورد برای من راضی کننده نیست. به نسبت تمریناتی که پشت سرگذاشتم رکورد خوبی را در قهرمانی کشور برجای گذاشتم و آن چه مدنظرم بود پیاده کردم اما می توانم بهتر از این هم باشم.
زورآوند با بیان اینکه شرایط باشگاه های دوومیدانی ایران اصلا مساعد نیست، گفت: بسیاری از باشگاه ها به نسبت بضاعت خود وارد مسابقات شدند و از ورزشکاران حمایت می کنند اما با توجه به هزینه ای که برای ورزش انجام می دهیم این حمایت ها کافی نیست. بسیاری از ما به خاطر عشق و علاقه خودمان ورزش می کنیم وگرنه با این وضعیت اصلا به صرفه نیست.
رکورددار پیاده روی ایران درباره کسب ورودی المپیک 2020 توکیو گفت: خداراشکر که در سال 2016 ورودی این بازی های مهم را گرفتم اما رکوردهای 2020 خیلی سنگین است. نمی گویم رسیدن به آن ها غیرقابل دسترس است اما نیاز به حمایت بیشتری داریم. در بیشتر ماده ها اگر قرار باشد به ورودی برسیم باید رکورد ملی را جابه جا کنیم و این موضوع در بسیاری از کشورها وجود دارد. برای رسیدن به سهمیه باید خیلی تلاش کرد و من هنوز هم امیدوارم. با این حال همه چیز به این بستگی دارد که در مدت زمان باقی مانده چه شرایط اردویی برای ورزشکاران مهیا شود.
حمیدرضا زورآوند با بیان اینکه شرایط موجود باعث ایجاد ضعف در دوومیدانی طی سال های آینده می شود، گفت: تقریبا سه سال می شود که برای ماده پیاده روی و برخی ماده های دیگر اصلا اردو برگزار نمی شود. سال 95 که ورودی المپیک بود توانستم دو بار رکورد باشگاه های ایران را جابه جا کنم، در سال های 96 و 97 هم چندین دو بار رکورد ایران را ارتقا دادم اما هیچ اردویی برای ما برگزار نشد. امیدوارم اگر آقای کیهانی برای چهارسال دوم رییس شد به مانند سال اول ریاستش به ورزشکاران رسیدگی کند. اگر این نگاه گزینشی از بین نرود در سال های آینده باعث ضعف دوومیدانی می شود و در آن زمان ضررش را می بینیم.
او در ادامه صحبت های خود گفت: نگاه ها به ما اصلا دلگرم کننده نبوده و نیست و اصلا امسال انگیزه رکورد ندارم. فقط در مسابقه شرکت می کنیم اما اصلا دیده نمی شویم. همه ما دوست داریم نگاه ها برابر باشد تا دلگرم شویم اما اینگونه نیست.
زورآوند در پایان صحبت های خود گفت: من هیچ وقت هیچ چیز را فقط برای خودم نخواستم. اگر می گویم شرایط بهتر باشد و نگاه پدرانه به تمام دوومیدانی کاران وجود داشته باشد فقط به خاطر خودم نیست. در این شرایط اقتصادی اگر یک کفش یا یک مکمل بخواهیم تهیه کنیم حداقل 2 میلیون تومان باید هزینه کنیم. من امیدوارم دوومیدانی به جایگاه خوبی برسد. این موضوع فقط مختص مسائل مالی نیست بلکه شخصیت این رشته اهمیت دارد. اصلا درست نیست ورزشکاران به خاطر اعزام یا اردو مصاحبه کنند و فکر می کنم در هیچ رشته ای به اندازه دوومیدانی این موضوعات وجود ندارد و اینگونه ارزش اجتماعی پایین می آید. دیدن این چنین اتفاقات در دوومیدانی باعث دلگیری و ناراحتی می شود و امیدوارم روزی برسد که این مسائل در دوومیدانی ایران به پایان برسد.